Het Zweedse ‘Tyranni’ is een vrij nieuwe entiteit in de black metal wereld. Voor mij althans, want ik had er nog nooit van gehoord en veel informatie is er over de band niet te vinden, alleen dat men een demo heeft uitgebracht in 2019 en dat het debuutalbum met dezelfde naam ‘Baron Av Avoghetens Smärta’ nu in de rekken ligt. Bij het zien van de het hoesje van de cd, kan je al concluderen dat het hier om trve ende cvlt black metal gaat gaan. Op de zwart-wit foto staat één van de muzikanten, namelijk Svartpest, een beetje Under The Funeral Moon-achtig mooi te wezen met z’n corpsepaint.

Nu maar eens horen of ze alleen het imago of ook de sound van trve black metal hebben. En gadver ja, wat een verdorvenheid straalt dit plaatje uit! Atmosferisch, dreigend en puttend uit de zwartste gedachten van de mens. Het gebruik van keyboards is niet meteen iets waar ik vol ongeduld op zit te wachten, maar indien goed aangewend kan het wel een meerwaarde hebben en dat is hier zeker het geval. Het benadrukt de kille en horrorachtige sfeer en doet met heimwee terugdenken aan een aantal stokoude,  bepalende albums. Een ode aan de begindagen met de melodieën van ‘Wrath Of The Tyrant’ van Emperor, de ijzige kilte van ‘The Forest Is My Throne’ van Satyricon en de sfeer  van oude Burzum naar keuze zou je kunnen zeggen. Gooi daar nog wat oude Ancient overheen en je zal zeker een idee hebben van wat je te wachten staat.

Onweer en orgel in combinatie met lage spookachtige vocalen maken het geheel onheilspellend en in de trage stukken wordt het vaak echt melancholisch. Een Beherit vibe voel ik ook nog. Om de productie van dit zwartgallig beestje te kunnen plaatsen, moet je ook een paar decennia terug in de tijd, maar dat mag voor een doorgewinterde black metal fan geen obstakel vormen en al is ‘Baron Af Avoghetens Smärta’ geen absolute must voor veertigplussers, wegens ‘hebben we allemaal al in de kast staan’, het is wel zo goed als perfect uitgevoerd en klinkt zoals dat ooit normaal, zelfs verplicht was. Recentere albums die dicht in de buurt komen en die nog vrij vers in het geheugen liggen zijn ‘Reign In Supreme Darkness’ van Vargrav en ‘Slit Throat Requiem’ van Gardsghastr, maar deze albums genieten van een vrij heldere, nette productie en hebben niet datzelfde hoge horrorgehalte als het werk van Tyranni. Warmoon Lord uit Finland bracht in het begin van 2019 ook zo’n ijskoude plaat uit, maar heeft dan weer niet dezelfde melancholieke insteek. In ieder geval kunnen liefhebbers van al het bovengenoemde materiaal deze ‘Baron Af Avoghetens Smärta’ gerust aanschaffen!