Type 0 Negative…, wat kun je nog over deze band op pennen wat reeds niet gezegd of geschreven is, zeker wanneer het een re-issue betreft. Dit specifieke geval rechtvaardigt voorgaande opmerking echter compleet. Want 15 jaar geleden kwam het zevende en allerlaatste studio album van Type 0 Negative uit. Wat destijds meteen opviel was het warme, organische geluid (geen drums uit een doosje!), en lagen, veel lagen vormen de individuele nummers. T0N bracht een fantastisch studio slotakkoord met Dead Again, echter met een fatale commerciële afloop. Na de release ging het label failliet en verslapte de aandacht op deze plaat snel. In dezelfde periode brandde de studio, waar Dead Again opgenomen, compleet af. Achteraf lijkt dit de aankondiging van erger. Dat kwam, in 2010, toen zanger Peter Steele overleed.

Na 15 jaar duiken we opnieuw de plaat in, ditmaal in de jubileum uitvoering met een live bonus cd, ditmaal uitgebracht door Nuclear Blast.  Wat meteen aankomt is de heerlijke bombastische sound. De releases hiervoor hadden een kille computer drumsound. De directheid wordt vergroot door het weglaten van “tongue in cheek” humor op track 1, de fans weten wat ik bedoel.
De opener, Dead Again, bevat alle onmiskenbare T0N elementen, bombast, punk, Beatles. Dat alles met een frisse benadering, een duidelijke stap omhoog. Zoals de Beatles Revolver en Rubber Soul in hun carrière creëerden, deden de heren van Type 0 Negative dat op Dead Again, effectief én in stijl. Wel hun eigen stijl, dat moge duidelijk zijn. Over voorgaande elementen gesproken, Tripping A Blind Man, vult het rijtje zonder problemen. Vooral op old school Type 0 Negative niveau.
Als de Profit Of Doom stoomwals losgaat, realiseer ik me, deze plaat zuigt je naar binnen en laat je niet meer los. Het is de productie, de arrangementen, de typisch “Type 0 “sound en feel, maar dan intenser. Het is niet gek dat een Carnivoreske geest me bekruipt. (oh ja, deze track gaat old school los , inclusief geweldige dubbele vocalen)

October Rust op Dead Again? Jazeker, in de vorm van September Sun. Wellicht het centrum van emotie op deze schijf. De tergende vocalen van Kenny, de warmte van Steel en het muzikale contrast in de opbouw van het nummer, near to perfection. Dan Helloween in Heaven, opgedragen aan Dimebag Darrell, liefdevol met en lekkere uptempo punkfeel. Een top en luidruchtig eerbetoon. En weer valt op dat deze plaat na 15 jaar actueel en tijdloos blijkt. De volgende track gaat aan, en weer zo’n “oh ja” moment. Ik weet wat er gaat komen, dit wordt een lompe ride. En ja, die werkt nog steeds. Wat een groteske track, These Three Things. Dit gaat door merg en been. De herinneringen aan voorgaande releases zijn constant aanwezig, na een niemansdalletje in de vorm van She Burned Me Down, komen we aan bij Some Stupid Tomorrow, qua titel een onbewuste knipoog naar de werkelijke toekomst van de band. Binnen de old school aandoende T0N track, zijn de vocalen hard en raak. De band in volle glorie.

Ode To Locksmiths is de een na laatste track op deze re-issue, oh ja, wat een heerlijke groovy, track. Nog steeds! Met Hail And Farewell To Britain sluit het laatste wapenfeit van Type 0 Negative af.  Zompig edoch open, een fijne namiddag herfstsong. Om deze jubileumrelease kracht bij te zetten gaat deze plaat gepaard met een Live bonus schijf. De 9 tracks zijn een aardige toevoeging voor de die hard fans. Van My Girlfriend’s Girlfriend tot Black No. 1 en van Love You To Death tot Kill You Tonight, de live-cd bevat een potpourri aan herkenbare Type 0 Negative tunes, oa opgenomen op Wacken Open Air 2007.  De tracklist is prima, maar de opnamekwaliteit van de tracks ontstijgt het slechtere bootlegniveau niet bepaald. Is deze bonus dan compleet overbodig? Neen, dat niet. Het geeft een, enigszins gedateerde, blik op de band in hun hoogtijdagen. De minimalistische geluidkwaliteit nemen we dan maar als tijdsbeeld bepalend aan.

De werkelijk waarde van deze jubileum release ligt duidelijk bij de hernieuwde kans dit album te ontdekken. (en in diverse gave uitvoeringen, triple vinyl, cassette, enzovoorts). Zoals in de inleiding duidelijk werd, is deze plaat door allerlei omstandigheden de afgelopen jaren naar de achtergrond verdwenen. Nu is Type 0 Negative nog één keer levendig terug met Dead Again.