Het Brusselse Triagone is een nieuwe band die je best kan situeren rond moderne en technisch gespeelde maar uiterst brutale death metal. Opvallend is de steeds alternerende zang van Lorena Moraes en gitarist/zanger Lou-Indigo Caspar. Hoge en lage grunts wisselen elkaar af en zorgen voor een frisse inbreng. De enkeling die erin slaag om van dat vocale geweld iets te verstaan, heeft nog een tweede hindernis te overwinnen. De teksten zijn geschreven in een mix van oud Grieks en Latijn en de modernere Romaanse en Germaanse talen.

Al van bij opener ‘Novvs Ordo Seclorvm’ wordt gauw duidelijk dat de focus ligt op bruut geweld en snelheid in plaats van ritme en melodie. De gitaarlijnen zijn strak en stevig en staan bol van snelle leads waar die shreddende vingervlugge solo’s in elk nummer een belangrijke plaats innemen.

Een zeldzaam rustpunt krijg je op het einde van het vierde nummer ‘Nvlla Regvla Sine Exceptione’, wat met zijn akoestische inbreng erg mooi klinkt. Net voor het einde volgt het instrumentale ‘De Beata Vita’ met stevige bas, militaristische drums en stukken percussie dat vloeiend overgaat in afsluiter ‘Imperivm in Imperio’. Er wordt iets minder brutaal gespeeld maar die afwisseling tussen de twee zangers zorgt alweer voor de nodige spanning.

Hier en daar zijn er nog enkele scherpe hoekjes die afgevijld dienen te worden, dan heb ik het vooral over het toch wat eentonige drumwerk, maar deze Belgen zijn erin geslaagd om brutale death metal te voorzien van een frisse invalshoek en komen verrassend veelbelovend voor de dag. Dit is zeker een band die je in de gaten moet houden.