Tragedy is een gezelschap uit New York City dat sinds jaar en dag (het eerste album ‘We rock sweet balls and can do nothing wrong’ kwam uit in 2008 om precies te zijn) metal bewerkingen maakt van niet alledaagse originele songs. Het heerschap heeft daarbij een voorkeur voor discostampers uit de jaren zeventig. Zo staat het hierboven aangehaalde debuut vol met covers van Bee Gees songs.

Laten de Bee Gees nu een guilty pleasure van uw recensent zijn. Ik was derhalve erg benieuwd naar de inhoud van het nieuwe Tragedy album “Disco balls to the wall” dat bij Napalm Records uit komt. “Disco balls” blijkt een compilatie album te zijn met een samenvatting van de voorgaande acht (!) langspelers van Tragedy, het kerstalbum “Christmas holiday party mix” is op de compilatie niet vertegenwoordigd.

Van de gebroeders Gibb horen we heavy bewerkingen van “Staying Alive”, “How deep is your Love” en, hoe kan het ook anders, “Tragedy”.  Van de ballade “How deep is your Love” is op zich best een aardig up tempo nummer gemaakt. Voor de heavy rockers met Abba als guilty pleasure zijn “Gimme! Gimme! Gimme!” en “Dancing Queen” voorzien van een nieuw arrangement. Dat is één manier om het te omschrijven. Je zou het ook ‘verkrachting’ kunnen noemen, afhankelijk van hoeveel bier je in je mik hebt als je dit album afspeelt. De zang, de muziek, de productie, de arrangementen: allemaal maar matig.

Op het album sieren verder meesterwerkjes als “Africa” (Toto), “Skyfall” (Adele) en een medley van Slayer’s “Raining Blood” en “It’s raining Men” van de Weather Girls.

Eerlijk gezegd begrijp ik niet wat Napalm Records ziet in zo’n product als dit. Aan de bandfoto te zien is alles nogal lollig bedoeld, en zo moeten we deze release dan ook maar zien. Leuk om te draaien tijdens de jaarlijkse Arrow/Lords of Metal BBQ, wanneer het bier in de man is. Nuchter vind ik hier geen moer aan. Gelukkig is het een compilatie album en hoef ik geen cijfer te geven.

Tip: deze release lekker laten liggen en de originele tracks op Spotify streamen. Want aan de songs zelf mankeert hoegenaamd niets.