Todd La Torre kennen we natuurlijk als de huidige frontman en zanger bij Queensrÿche, terwijl hij daarvoor in Crimson Glory zanger Wade Black verving. Nochtans claimt hij op de eerste plaats drummer te zijn van op jonge leeftijd, maar dit terzijde. De sympathieke man heeft immers een stem als een klok die je geregeld kippenvel bezorgd. Denk aan iconen als Rob Halford, Bruce Dickinson en uiteraard Geoff Tate, hij doet er zeker niet voor onder.

Al geruime tijd vatte Todd het plan op om een soloalbum te maken. Al in de periode 2012-2013 begon hij songs te schrijven voor zijn solodebuut, maar vanwege de drukke agenda met Queensrÿche was dat nooit tot voltooiing gekomen. Ook hier bood de stille periode tijdens de pandemie onze in Florida wonende Amerikaan de tijd en gelegenheid om er eindelijk eens serieus werk van te maken. Het prima resultaat is ‘Rejoice In The Suffering’ dat in februari 2021 op de Amerikaanse markt werd gegooid via Rat Pak Records, maar nu heeft ROAR! deze muzikale parel gelukkig uitgekozen om ook in Europa op een degelijke manier uit te brengen op cd en vinyl.

Todd zelf speelt drums en staat in voor de vocale prestaties. Hij ging in zee met de vrij onbekende Craig Blackwell (gitaar, bas, keyboards) en diens stijl past perfect bij het materiaal en Todd’s krachtige stem. Vandaar dat we al op het puntje van onze stoel belanden tijdens openingstrack ‘Dogmata’. De stevige gitaren vertonen soms enige thrash invloeden, eigen aan US metal zoals we die graag hebben, maar pure metal . La Torre haalt in elke song het onderste uit de kast met stoere attitude, galmende langgerekte zangnoten en/of hoge creepy stemmetjes die aan Metal Church of Iced Earth doen denken. Het is een bijzonder energiek album, luister maar naar het kordate ‘Pretenders’ of het stomende ‘Hellbound And Down’. Epische allures doen hun intrede – met geladen zang – in ‘Darkened Majesty’, maar nog meer in de sensitieve ballade ‘Crossroads To Insanity’ met prachtig ruimtelijk gitaarwerk en tonnen vol gevoel. In ‘Critical Cynic’ ontwaren we enige progressieve elementen, maar ook de lage, duistere stemmen zijn top. Let trouwens op de bijna militaristische strakheid van het titelnummer dat gastgitarist Jordan Ziff de kans geeft om zich te bewijzen en alzo een ietwat ander timbre te ambiëren qua solo’s. Het snelle, jachtige ‘Vexed’ klinkt inderdaad geërgerd met scherpe, geniepige zang versus lagere, donkere vocalen. Maar de track die je werkelijk van begin tot einde kippenvel bezorgd is afsluiter ‘Apology’. Hier horen we zelfs een diepe grom die uit de extreme metal komt, maar het is in wezen een mediumtempo knaller met baladesque inborst ter nagedachtenis van Todd’s vader die enkele jaren geleden zelfmoord pleegde. Hoeven we nog te melden dat de zang overloopt van intense gevoelens? Zo prachtig!

Wie de luxeversie aanschaft, wordt nog verwend met drie bonustracks en daar is ‘One By One’ een verrassend nummer dat ietwat anders is. Ten eerste veel keyboards en een erg donkere sfeer met lage stemmen en daartegenover muziek die aanschurkt tegen black metal. En toch keert het uiteindelijk weder naar de pure heavy metal waar deze plaat in uitblinkt. Dit persoonlijke staaltje vakmanschap van Todd La Torre is dan ook verplichte kost voor elke liefhebber van stevige US metal! Sterke songs, vurige muzikanten en een wereldstem in actie…