Therion’s evolutie van Zweedse death metal band in de jaren negentig naar een ravissant amalgaam van klassieke muziek, opera en metal was op zijn minst baanbrekend en vernieuwend te noemen. Toen bandleider Christofer Johnsson met voorgaand epos ‘Beloved Antichrist’ ook zijn persoonlijke rockopera volbracht had, leken er niet meteen nog uitdagingen in zijn agenda te staan. Hij besloot inspiratie te zoeken in de succesvolste songs uit zijn carrière en die ijkpunten voor ogen te houden voor een nieuwe collectie.

‘Leviathan’ is dan ook een schoolvoorbeeld geworden van de epische, bombastische kant van de band, met dien verstande dat het ook erg aanstekelijk en toegankelijk moet blijven. Dat geldt voor de elf songs die we vinden op ‘Leviathan’. Men is er schitterend in geslaagd om oude tijden te laten herleven, zonder dat je het gevoel krijgt dat men zichzelf kopieert. Dit is gewoon sterk materiaal. De muzikale basis kan men vlot rockend noemen, met een keur aan diverse vocalen.

Er wordt fraai geopend met ‘The Leaf On The Oak Of Far’ dat een beetje verwarring schept met zijn vervormde lead zang, maar de massieve koorzang is indrukwekkend en vertrouwd. Thomas Vikström is nog steeds de theatrale mannelijke stem, terwijl Lori Lewis de songs tooit met haar hoge sopraanzang. In ‘Tuonela’ zingt Marko Hietala (ex-Nightwish) het catchy refrein. Het titelnummer is verworden tot onze favoriet, gewoon omdat dit pure klasse Therion is met alle ingrediënten op topniveau. Wagneriaanse invloeden geven ‘Die Wellen Der Zeit’ dan weer een gevoel van wereldse grandeur. Maar er wordt ook compromisloos gerockt, zo gaan ‘Eye Of Algol’ en het energiek galopperende ‘Great Marquis Of Hell’ erin als zoete koek. Opgesmukt met tal van vurige gitaarsolo’s van Christian Vidal en geruggensteund door waardige symfonische arrangementen en voluptueuze koorzang is ‘Leviathan’ een glorieuze terugkeer naar de alom geprezen typische sound van Therion.