De Finse gitaristen Tomi Julkunen en Toni Bite besloten in 2011 de band The Ragged Saints op te richten. Doel: het spelen van rock in de geest van bands als Ratt, Whitesnake en dergelijke. Sinds de oprichting is de band echter niet erg productief geweest. In 2013 kwam het eerste album uit, getiteld ‘The Sound Of Breaking Free’. Er werd mondjesmaat wat opgetreden in eigen land, maar de laatste show was, volgens de site van de band zelf, alweer in 2014. Vanaf 2014 is de band af en aan bezig geweest met het album dat nu voor mij ligt met de titel ‘Sonic Playground Revisited’.

Er liggen diverse redenen aan ten grondslag dat dit tweede album zo lang op zich heeft laten wachten. Gebrek aan inspiratie, andere muzikale verplichtingen en privé zaken. De band is over één ding duidelijk, er is niets veranderd aan de songs, sound of presentatie. De Finnen zagen hier geen reden toe geven zij oprecht toe. We doen hetgeen we zelf leuk vinden om te doen is de lijfspreuk. Is het leuk wat ze doen? Zeker. De band heeft in Markku Kuikka een zanger met een sterke strot en muzikaal zit het ook wel goed bij de Finnen. Qua productie is het allemaal breed opgezet met lagen keyboards in sommige nummers. Qua sound lijkt het wel op Whitesnake’s ‘1987’. Het nummer ‘Spinning Wheel’ is hier een mooi en overtuigend voorbeeld van. Een track als ‘Take Me With You’ is weer een typische jaren tachtig song die in die periode, met bijpassende clip, zomaar op MTV had kunnen verschijnen. Maar eigenlijk zijn alle tien nummers bovengemiddeld goed verteerbaar als je melodieuze rock een warm hart toedraagt. The Ragged Saints hebben bewust voor een ‘low profile’ gekozen, ze doen wat ze willen en wanneer. Als de band meer ambitie had gehad, dan was hun naam zeker beter bekend geweest bij de liefhebbers.