The Darkness verwierf een ongekende populariteit met hun debuutalbum ‘Permission To Land’, dankzij een aantal hitjes, waarvan één superhit: ‘I Believe In A Thing Called Love’. Ik onthul geen geheim. En ja, wat moet je dan doen, na zo’n entree. Niet zelden vallen bands over het najagen van die eerste kick, maar The Darkness is altijd gewoon blijven doen wat ze op dat moment voelden dat goed was. Overigens is leadzanger Justin Hawkins vorig jaar uit de kast gekomen, na jarenlang geen enkele uitspraak over zijn seksuele voorkeur te willen doen, omdat hij het niet belangrijk wil maken en het als een privé aangelegenheid beschreef, bleek hij met een vrouw getrouwd en inmiddels een veganistische levensstijl geadopteerd te hebben.

De plaat gaat zoals je gewend bent van de Britten weer alle kanten op. Een nummer als ‘How Can I Lose Your Love’ heeft bijvoorbeeld opvallend heftige passages, die tegen metal aanschurken, dat moet ook wel als je verderop zingt “heavy metal lover I wanne be with you”, maar dat maken andere nummers met hun mix van vrolijkheid en kalmte meer dan goed. Want voor hard zetten we wel andere bands op, maar het is wel leuk dat ze alle facetten zo goed beheersen.

Per saldo is de nadruk van de plaat toch net iets te veel verlegd naar melancholie, waardoor er teveel passages zijn die niet spetteren. En juist die vrolijkheid, dat ongeremde hysterische, maakt The Darkness zo aanstekelijk. Het is er wel, maar de balans is naar mijn smaak wat verloren gegaan, om de lading van de teksten te dekken. De echte The Darkness vibe, die op ‘Last Of Our Kind’ nog veel rijkelijker aanwezig was, komt het best tot zijn recht op ‘Choke On It’, waarin heavy gitaren ondersteund worden door tamboerijn en met een lichtvoetigheid en humor die op zichzelf al reden zijn deze plaat toch aan te schaffen. En die reden heb je sowieso, want het is weer een plezierig exemplaar geworden, met bovenstaande onderstreep ik alleen wel even dat je je verwachtingen beter eerst overboord kunt zetten en er blanco in moet gaan. En weet wel, they are the guitar men. Noteert u “24 februari 2020, Melkweg Amsterdam” maar alvast in uw agenda.