Net zoals bij Deathstars is 2023 het jaar van een strategische comeback voor het Finse The 69 Eyes, zodat decadente gothic rock terug meerdere vertegenwoordigers telt, want de gouden tijden voor het genre liggen al lang achter ons. Maar The 69 Eyes is een vijftal dat – sinds het begin in 1989 met dezelfde bezetting – doorzet en dan toch alle mindere tijden te boven komt. Daar is dit dertiende studioalbum ‘Death Of Darkness’ het flamboyante bewijs van.

De Finse band ging altijd door het leven als Helsinki vampieren. Als de zon ondergaat en plaats maakt voor de zilveren maan, dan kruipen zij uit de catacomben, getooid in leren jackets, zonnebril op de neus en eyeliner als broodnodig ornament. Wanneer zanger Jyrki 69 gaat zingen met zijn warme croonerstem, dan smelt het Noordelijke ijs in thuisland Finland en passeren beelden van de glamoureuze Sunset Strip je geestesoog. Vooraleer het album op ons los te laten, bouwden de Finnen hun reputatie terug op met een reeks singles, allemaal vlot en duister, meezingbaar en catchy. De goth-‘n-roll gaat er in als zoete broodjes.

Het titelnummer vangt nog ingetogen aan met tokkelende gitaren en zalvende lage stem, maar later krijgen we spetterend gitaarwerk en zelfs ruwere zang. Klassieke piano zorgt voor bedachtzame passages. Meer tempo heeft de klassieke rock van ‘Drive’ dat ons zelfs aan David Bowie doet denken (zang). De verleiding is nooit ver weg. ‘Gotta Rock’ is een cover van het voor mij onbekende Boycott. Het drijft op een discobeat en iets zegt me dat velen dit zwoel en sexy gaan vinden. Het akoestische ‘This Murder Takes Two’ met Kat Von D als zangeres hoort thuis bij de kalmere singer-songwriter liedjes. De band wordt terug zichzelf met het glamoureuze ‘California’. Want ten slotte wordt de duisternis in de zielen van deze Finnen gesublimeerd door de schitterende zonnestralen en glitter van Hollywood, waar ze heel wat songs van dit album geschreven hebben. Zo staat elk nummer wel voor een bepaalde gebeurtenis die de heren na al die jaren inspireerde om een volgend album te schrijven. Het vorige album dateert immers al van 2009 en had als titel ‘Back In Blood’. In het tweede deel van dit album treffen we al eens een mindere songs met teveel herhalingen, maar door de band genomen is dit toch een voorzichtige aanrader voor zij die nog steeds kippenvel krijgen van goed uitgevoerde gothic rock in de stijl van Sisters Of Mercy, Deathstars en HIM.