Terveet Kädet – er was een tijd dat die naam in een adem genoemd werd met soortgelijke bands als The Ex, Negazione en de eer van Europa hooghield in de hoogtijdagen van de hardcore punk. Tegenwoordig zal hooguit een bejaarde punker met grijze, dun geworden hanenkam zich deze Finse herrieschoppers kunnen herinneren – en misschien de echte Sepultura fans, want Terveet Kädet was destijds een van de favoriete bands van Max Cavalera. Maar ook bij bands als Darkthrone en Napalm Death staan de albums van Terveet Kädet in de kast. Reden te meer om even stil te staan bij deze poolcirkelpunkers.  

Terveet Kädet werd in 1980 opgericht door zanger Veli-Matti Äijälä, die in de volgende 36 jaar de enige constante factor in de band was. Maar zoals dat wel vaker gaat is een afscheid soms niets anders dan de aanleiding voor een comeback en jawel, in 2022 besloot Äijälä, 64 jaar inmiddels, dat het verhaal Terveet Kädet nog niet uit was. Het nieuwe hoofdstuk heet ‘Kaikki kaikkia vastaan’ en bestaat uit zestien ziedende thrash metal meets nihilistische hardcore punk in amper tweeëntwintig minuten. Zoals het hoort bij dit soort muziek. Aan niets is te merken dat Veli-Matti “Läjä” Äijälä een man op leeftijd is en de gerecruteerde bandleden, deels oude garde, deels nieuw, gaat als een stel jonge honden te keer. Wat de strekking is van songs als ‘Kiertokulku’, ‘Eristäytyminen’ of ‘Kuolleen miehen kädestä’ zal zonder gedegen kennis van de Finse taal wel altijd een raadsel blijven, maar de muziek doet vermoeden dat het geen liefdesliedjes zijn. Wat ook duidelijk is, is dat de experimentele fase waarin Terveet Kädet à la Black Flag lange bluesy hardrock in het verlengde van Motörhead maakte, voorgoed voorbij is. Dat was al voor het tijdelijke einde van de band zo en wordt nu bij de heropstart nog eens bevestigd. De band is als de schoenmaker die bij zijn leest blijft met knalharde en razendsnelle crossover hardcore die enigszins herinnert aan oude helden als D.R.I. en Stormtroopers of Death, maar meer nog met één been in de punk staat. Die punkroots hoor je nog het best in het drumwerk, het gitaarwerk is meer richting thrash metal. Binnen de twee minuten die de langste songs op dit album aantikken is er zelfs tijd voor gitaarsolo’s, op ‘Purkutuomio’ is goed te horen dat de band het simpele twee tot drie akkoorden werk beheerst maar ook tot heel wat meer in staat is.

‘Kaikki kaikkia vastaan’ is een glorieuze terugkeer van een legendarische underground band en wellicht ook een mooi opstapje richting het oude werk voor iedereen die het destijds, om wat voor reden dan ook (nog niet geboren bijvoorbeeld), niet heeft meegekregen. Of Terveet Kädet er nog eens 36 jaar aan vastplakt, waarschijnlijk niet en dat is niet erg. Wel staat een tour door achtereenvolgens Finland, Europa en Zuid-Amerika gepland, de heren hebben er (weer) zin in. Dus oude punkers, zet de rollator even op de handrem en duik de pit in of als dat net een brug te ver is, de elpee is lekker kort en waarschijnlijk al voorbij voor de buren komen klagen.