Het Amerikaanse Stygian Crown, dat bestaat uit leden van Morgion, Gravehill en Morbid Eclipse komt hier met hun gelijknamige debuut: een samensmelting van doom en death en daarboven de eerder klassieke geschoolde zangstem van Melissa Pinion. Zelf hebben ze hun stijl de term Candlethrower gegeven. Een samentrekking van de doom van Candlemass en de death metal van Bolt Thrower. Nog een leuk weetje is dat zangeres Melissa haar nummers op de piano geschreven heeft. Iets dat wel vaker voorkomt maar niet vaak bij metalbands.

Met acht nummers verspreid over eenenvijftig minuten krijg je een stevige brok te verduren die wel eens zwaar op de maag kan liggen. Toch wordt het geluid nooit vermoeiend of eenzijdig. Integendeel. Stygian Crown is erin geslaagd met een veelbelovend debuut voor de dag te komen. Fans van Candlemass, Solitude Aeturnus en zelfs de klassiekers van Black Sabbath gaan hier zeker hun gading in terugvinden. Na een mooiklinkende intro met vrouwelijke klaagzang, wordt van start gegaan met ‘Devour The Death’. Al snel wordt duidelijk dat het gitaarwerk hier primeert. En dat blijft zo tot het einde. Zware en logge riffs met een laag gestemde gitaar en kil aanvoelende leadgitaar die vaak soleert. Melissa zingt alles heel indringend en plechtig in. Een topzangeres is ze niet, maar wat ze hier laat horen is zeker niet slecht. Het drumwerk gaat eerder wat de sobere toer op. In ‘Up From The Depths’ hoor je dat dreigende, logge en illustere van de grootmeesters Black Sabbath. Melissa laat geregeld een etnisch klaagzang horen dat zorgt voor een mooie en typische doomsfeer. Al snel wordt duidelijk dat de leden ervaren rotten zijn die weten hoe ze de luisteraar kunnen bekoren in hun dissonante gitaarspel. Soms staat de bas eens centraal als intro. Hoogtepunt is afsluiter ‘Two Coins For The Ferryman’. Een sibillijns klinkende verhaalstem is de veerman die de regels uitlegt. Het nummer is al wat meer uptempo met sfeervolle zangpartijen en alweer mooie melodielijnen. Een sublieme toets van strijkers maakt het helemaal af. De zeven nummers zijn naar de lange kant maar bevatten heel wat afwisseling. Doomfanaten moeten dit zeker eens uitproberen.