Met titels als ‘Mad Dog Saloon’ en ‘Rattlesnake Bite’ is de richting al aardig in te schatten; dit komt ergens tussen Drive By Truckers, Monster Truck en Five Horse Johnson terecht. Ook zou je bijvoorbeeld stukjes Aerosmith of Tenacious D kunnen ontdekken. Het album is opgedragen aan de overleden dochter van drummer Dann Norris. Muzikaal is dit een zeer behoorlijk stukje southern boogie rock met veel melodie, melancholie en een vaak stevige bite. De van vele tattoos voorziene mannen hebben een voorkeur voor verhalen over Red Necks, motoren en kroegbezoek met matpartijtjes, maar hebben ook een vermelding van God bovenaan het lijstje van bedankjes. Maar laten we de speculaties over politiek getinte overtuigingen buiten beschouwing laten en de muziek verder onder de loep nemen.

De mannen moeten zich in de studio trouwens als een kind in de snoepwinkel gevoeld hebben want de productie is wel heel erg vol; een koortje hier, een extra gitaar, banjo, talkbox, mandoline, mondharmonica, keyboard, piano, of percussie speeltje daar. De productie is compleet over de top volgepropt en het is een stukje vakmanschap geweest om het nog enigszins overzichtelijk te houden voor de luisteraar. Hoe ze dit trouwens met zijn drieën live willen doen is me niet helemaal duidelijk; er zullen dan wel heel veel keuzes gemaakt moeten worden. De mannen beheersen in ieder geval hun (meerdere en veelzijdige) instrumenten, waarvan ik zelf de mondharmonica van bovengemiddeld niveau kan vinden en de leadgitaar bij momenten nogal overdreven en zelfs ongepast kan ervaren in het “kijk mij eens” notenpielen op hyperspeed. Toch is de algehele indruk positief; zeker in de auto is dit muzikaal prima te verhapstukken.