Af en toe gebeurt het wel eens dat je een album binnenkrijgt, waarvan je echt moet nadenken hoe er iets zinnigs over te schrijven. Van de band Step In Fluid had ik nog nooit gehoord. Een biografie zat niet bij het promo exemplaar. Ik vermoed dat ze dat bewust vergeten zijn, want anders was dit album nooit door de strenge censuur commissie bij LoM gepasseerd die een oordeel velt of het metal waardig is of niet.

Een half uur lang krijg je acht instrumentale nummers te horen die zich genre-gewijs ergens bevinden tussen rock, metal, prog, hip hop, funk, jazz, afro-beat en world music. Deze stijlen werden letterlijk van de Facebookpagina van de band gekopieerd. Het enige metal en rock object komt van de gitarist die in sommige nummers wel eens een snelle riff laat horen. Ik ben opgegroeid in een tijdperk dat de serie Miami Vice een hoogtepunt was. Muziek speelde daar een grote rol in en daar heb ik vaak aan moeten denken. Veel keyboards maar ook xylofoon (of zoiets) en een dikke basgitaar met de typerende jaren tachtig funk geluid. Slechts het nummer ‘Streets Of San Francisco’ was spannend te noemen en kan zowel een metal als niet metal publiek boeien. Bij de rest denk ik eerder aan achtergrondmuziek in een restaurant. Ik heb me zelfs onthouden om aan dit product een score te geven.