Pakkende rock ‘n’ roll, voornamelijk gestoeld op heel veel seventies invloeden. Deze zweden maken een zeer aanstekelijke mix van teenybobber, garage, en punk-rock ‘n’ roll, en doen dat al sinds 2012 met drie voorgaande albums en een aantal singles.

Al vanaf debuutalbum ‘Flashpoint’ ben ik liefhebber van deze Zweedse rockers, die hun debuut maakten op Crusher records, net als wapenbroeders Blues Pills, die ook muzikaal wel wat overeenkomsten hebben, zoals roots in de seventies, een zeer capabele zangeres en ouderwets lekker gitaarwerk. Daar waar Blues Pills in de basis toch echt blues had, kon Spiders soms meer een punky bubblegum randje aan de rock component hebben. In de loop der jaren is de muziek weliswaar iets meer gepolijst geworden, en eigenlijk had ik gehoopt dat de band meer terug zou keren naar de toch iets meer gekartelde randjes van hun begindagen. Dat hebben ze jammer genoeg niet helemaal gedaan; dit is wederom bij vlagen bijna Amerikaans aandoende mainstream, maar zit wel heel goed in elkaar en vooral de stuwende teenybobber-achtige nummers kunnen live echt van een podium knallen, denk ik.

‘Sweet Boy’ doet me bij vlagen aan ‘Leader Of The Pack’ denken, ‘Mess With My Emotions’ zou zomaar op een Suzi Quatro album hebben gepast, en ‘Valentines’ kan associaties met vroege Blondie oproepen. De toch behoorlijk ruige track ‘Too Hard For You’ heeft een enorm pakkende teenybobber-punk drive en zet direct aan tot bewegende ledematen, zoals eigenlijk wel veel  meer nummers dat wel voor elkaar kunnen krijgen. Vooral na meerdere luistersessies blijkt ook dit nieuwe album toch weer erg lekker; enorm pakkend en eigenlijk toch net genoeg “bite” om echt overtuigend binnen te komen. Ze hebben me weer tot dikke tevredenheid kunnen stellen; een aanrader!