Naast een nauwelijks bij te houden aanbod van fonkelnieuwe releases zien we de laatste jaren ook een enorme stijging in re-issues. Er bestaan zelfs labels waarvoor het opnieuw uitbrengen van slecht verkrijgbaar materiaal de belangrijkste speerpunt is. Of al die heruitgaven ook daadwerkelijk relevant zijn, kun je jezelf afvragen.

Zo worden we nu geconfronteerd met een re-release van het debuut album “Invitation From Host Of Wrath” van het Poolse Sparagmos. Nu ken ik vrij veel bands, maar van deze act uit Warschau had ik nog nooit gehoord. Het album kwam oorspronkelijk in 1992 uit, toentertijd als cassette via Metal Mind Productions. In de vroege jaren 90 werden in het voormalig Oostblok wel vaker albums op cassette uitgebracht. Dat er nu een CD editie verschijnt, is dan wel te rechtvaardigen. Overigens is Metal Mind zo’n label dat zich al in een vroeg stadium op re-releases stortte. Ik vermoed dat menigeen een door hen opnieuw in digipack formaat uitgebracht album in de kast heeft staan. Nu is het aan Selfmadegod Records om een digipack uit te brengen van het debuut van Sparagmos. Om het iets interessanter te maken is de demo “Mortal Organic Remains…” uit 1990 toegevoegd.

Na een intro (het welbekende “O Fortuna” uit Carl Orff’s “Carmina Burana”) stort de band zich op vuige death metal die wel wat wegheeft van het oude werk van Morbid Angel. En eigenlijk is het helemaal zo slecht nog niet. Waarom deze band niet meer potten heeft kunnen breken, is dan ook een raadsel. Ik vermoed dat cassettes destijds al niet meer geaccepteerd werden door het publiek, hoewel we nu weer een lichte opleving zien van deze geluidsdrager. Hier en daar doet Sparagmos wat bijzondere dingen (hoor ik daar een “mamma mia” langskomen?) die opvallend zijn maar ook niet echt passen. Zo is het afsluitende nummer “Dick Duck” een mislukte poging tot funk metal. Als ik het goed begrijp is de band in een later stadium ook iets meer die muzikale kant opgeschoven. Op deze release ben ik blij dat de demo eraan vast is geplakt. Anders had ik de afsluiting van dit album bijzonder vreemd gevonden.

Ik hink een beetje op twee gedachtes. Deze Polen hadden echt wel wat in hun mars maar vooral door de vreemde uitstapjes beklijft het niet. Ik vraag me ook echt af of er buiten Polen mensen zijn die hierop zitten te wachten? Wat mij betreft kan ik zeggen dat ik in 1992 niet veel gemist hebt aan deze band.