Met een oppervlakte van iets maar dan de helft van Nederland herbergt Sardinië maar 1,65 miljoen inwoners. Waar bij ons 416 mensen per kilometer wonen is dat in Sardinië dus slechts 70. Sardinie is al erg lang bewoond. Prehistorische stammen hebben indrukwekkende monumenten nagelaten zoals in de neolithsiche tijd de ‘Domus de Janas’. Door de eeuwen heen kwamen er allerlei volken en bleven, denk maar eens aan de Feniciërs, de Carthagen, de Romeinen en de Bijzanten. Het eiland is daarmee een culturele smeltkoes met een rijke historie. In die weelderige ruimte vormen vier personen de band Souls Of Diotima. Hun vierde album ‘Janas’ vertelt allerlei verhalen over deze historie. Het leuke is dat het daarmee ook muzikaal een uiterst interessant album is geworden.

Neem de opener ‘The Black Mask’: het nummer geeft een gevoel af van harde gitaar riffs, met industriële metalen invloeden tegenover de heldere zang van Claudia. De tegenstellingen zijn dan heel groot en dat bevordert de toegankelijkheid niet. Het nummer ‘The Dark Lady’ zet deze extremen nog verder neer maar groeit daarmee voor mij wel uit tot een van de parels. Wat een prachtige zanglijnen krijgen we hier voorgeschoteld! Het titelnummer ‘Janas’ moet het hebben van datgene waar Italiaanse gitaristen vaak goed in zijn: prachtige melodieuze soli waar je stil van valt en vooral van wilt genieten. ‘My Roots’ is dan weer een voorbeeld waar tussen de snelle stukken heel keurig bijna tergend trage lijnen ingepast zijn. Het is een album dat opvalt in de grote massa. Sterker nog: niet alleen dat blijft hangen, het doet me verlangen naar een reis naar Sardinië waar ik me graag door de band eens zou laten begeleiden langs de plekken die deze verhalen hebben doen ontstaan.