Na de eerste keer luisteren naar ‘Ostrava’ dacht ik te maken te hebben met gewoon weer een zwaar album dat iemand ergens uit zijn mouw had geschud. Die mening veranderde drastisch nadat ik me meer ging verdiepen in de uitgestrekte, donkere geluidsschappen die Snow Burial ons voorschotelt op hun tweede plaat.

Het is al lang niet meer nieuw om verschillende genres met elkaar te combineren, maar Snow Burial doet dit met panache. De herhaling van stoner wordt gekoppeld aan de rustige maar angstaanjagende stukken die we kennen uit de post metal wereld. Doe daar heerlijke, zielvermorzelende doomriffs bij en je hebt een redelijke beeld van wat je kunt verwachten. De band is in veel opzichten eigenzinnig en met enige regelmaat wordt de luisteraar verrast door afwijkende muzikale passages. Deze stukken, voornamelijk gitaar-gedreven, passen evengoed perfect in de nummers en zorgen voor aangename rillingen.

Het spookachtige, langzame, zware ‘Gaping Wounds’ brengt alles mooi samen. De voortstuwende muur van geluid die onderbroken wordt door een kille, afstandelijke gitaar, de kenmerkend schreeuwende vocalen die het geheel een klank van wanhoop geven en een scherpe ritmesectie waaruit een beslistheid klinkt die als het klaar is je doet denken dat het einde ook daadwerkelijk gekomen is. Niet alleen hier maar over de gehele lengte is ‘Ostrava’ een sterke plaat die laat zien dat Snow Burial niet een band is die even een zwaar album uit de mouw heeft geschud. Ik kijk uit naar wat ze ons nog meer gaan brengen!