Instrumentale muziek kan heel mooi zijn, maar dan moeten de instrumentalisten wel dat extra stukje bagage hebben om het interessant te kunnen blijven houden. In het stoner genre zijn deze muzikanten bovengemiddeld te vinden. Clouds Taste Satanic is zo’n gezelschap dat hun muziek uitermate boeiend, afwisselend en spannend kan brengen. Slechts een tweetal nummers staan op dit nieuwe album. ‘Reclamation’ is echter al ruim eenentwintig minuten, tot een “vals einde” met daarna nog een verscholen bonusstukje, maar zap dit asjeblieft in ieder geval niet door tot je op bijna twintig minuten de aanvang van de geweldige eindsolo over heerlijke bas-lijn gehoord hebt. Het eveneens twintig minuten overschrijdende ‘Collision’ begint bijna horror-western-achtig zwevend, gooit er een heftige riff met heerlijk smerig wringende wah-gitaar tegenaan en dendert, vloeit, zweeft en golft zich door een boeiend muziekstuk. Vooral die opbouw vanaf het zeven en een halve minuten punt, en het kundige breekpunt op achttien minuten, gevolgd door de meeslepende rustige, melancholieke passage en vervolgens zeer smaakvolle opbouw naar de finale, mogen hier ook niet gemist worden; zulke stukken waar je als amateur muzikant echt jaloers op kan zijn.  

De muziek op deze plaat is een soundtrack van een nooit gemaakte post-apocalyptische film genaamd ’79 A.E.’. Loodzware passages en sfeervolle tapijtjes wisselen elkaar zeer kleurrijk en boeiend af; alsof je op een muzikale reis gaat, er een keur aan landschappen aan je voorbij gaat. Ik kan me voorstellen dat je als muzikant helemaal kan opgaan in deze flows, maar deze band kan dat ook overdragen op een publiek. Ook als luisteraar kun je helemaal meegaan in die flow, in dat landschap opgaan. Het hypnotiserende effect wat muziek kan hebben, weet de band mooi in te passen en over te dragen. Een plaat met, zoals eerder genoemd, stukken om bijna in te verdrinken en passages om jaloers op te worden.