Om meteen een waarschijnlijke vraag te beantwoorden over de opvallende bandnaam kan ik vertellen dat Slaughtbbath niets meer en niets minder is dan een samenvoeging van de woorden Slaughter en Sabbath. Dan is dat meteen uit de weg geruimd.

Deze band uit Chili draait sinds 2002 mee en heeft een flinke discografie opgebouwd die grotendeels uit demo’s en (split) EP’s bestaat. ‘Alchemical Warfare’ is het tweede full-length album en ik kan vertellen dat het een toffe release is. Het drietal omschrijft hun muziek als black metal, maar je kunt duidelijk horen dat ook death en thrash metal sporen hebben achter gelaten. Nu zegt een opgeplakt labeltje niet zo heel veel. Binnen de diverse genres bestaan ook flinke verschillen. Slaughtbbath speelt black metal van de agressieve soort en omdat dit album ook een sterke productie heeft, denk ik al snel aan het hardere werk van Marduk. Dat de band erin geslaagd is hun snelle songs zo goed te laten klinken, heeft zeker te maken met de studiokeuze. Het album werd in 2017/2018 opgenomen onder leiding van Pablo Clares in de (intussen bekende) DM6 studio in Santiago. Ik vind dat vermeldenswaardig want ik hoor regelmatig fantastisch klinkende albums van Chileense bands die daar zijn opgenomen.

Zelf vind ik het uitermate geslaagd als furie en venijn op de juiste manier gebracht worden. Slaughtbbath laat horen dat ze uit het juiste hout zijn gesneden. Ze houden oude waarden van bands als Slayer en Kreator hoog in het vaandel. Ze snappen hoe Zuid-Amerikaanse passie verweven moet worden in keiharde metal. En ze laten blijken dat ze uit het juiste hout gesneden zijn omdat ze nergens elitair overkomen of denken dat ze origineel voor de dag komen. ‘Alchemical Warfare’ klinkt oprecht, beenhard en kwaadaardig. En juist dat maakt dit een geweldig album. Je hoeft niet te laten horen dat je vernieuwend bent. Alles is al eerder gedaan. Je kunt beter laten horen dat er vloeibaar staal door je aderen stroomt. En daar zijn deze heren volledig in geslaagd.