Tegelijkertijd voel ik de spanning in de zaal oplopen want het is duidelijk waar de mensen voor komen: ze willen Skid Row zien! Als de band dan eindelijk het podium opkomt gaat het gaspedaal gelijk op de maximale stand. De band lijkt wel een stel jonge honden zoals ze te keer gaan. En dan moet je weten dat de 35-jarige zanger de gemiddelde leeftijd fors omlaag haalt. De mannen lijken topfit en bestoken ons met een heerlijke mix van nummers van vooral de debuut plaat en ‘Slave To The Grind’. Het publiek kan er geen genoeg van krijgen en brult luidkeels mee. Die interactie lijkt er een topavond van te maken. Nummers als ‘Big Guns’, ‘In A Darkened Room’ en ‘Makin’ A Mess’ gaan er in als Gods woord in een ouderling. De bandleden hebben het door en genieten in hoofdletters. Ze spelen opvallend goed en strak. Muzikaal staat het heel erg goed en zanger Erik lijkt een bovennatuurlijke longinhoud te hebben en houd zich geen moment in. Dat demonstreert hij bijvoorbeeld met ongekende uithalen tijdens ’18 And Life’. In het publiek zie mensen elkaar aankijken en elkaar vragen: ‘hoe doet die gozer dat?’

De band weet heel goed dat het publiek opgegroeid is met de eerste platen en die domineren dan ook de setlist. Het duurt lang voordat er eindelijk aandacht komt voor de nieuwe plaat: ‘The Gang’s All Here. Op deze plaat klinkt de band verrassend fris en dat willen we live ook horen. De verbazing en blijdschap is op de gezichten van de bandleden te zien als het publiek het enthousiast meezingt met het titelnummer. De bedankjes zijn dan ook niet van de lucht en het publiek vind het prachtig. Na ruim anderhalf uur eindigt het feest met de knaller ‘Youth Gone Wild’. Skid Row heeft zich van haar beste kant laten zien. Dit is geen band die teert op oude klassiekers. Ze hebben hier laten zien hoe je op het podium hoort te staan. Ik ben onder de indruk.