Als er een band is die voor de nieuwe plaat, “nieuwe” ideeën mag opgraven uit voorgaande releases is het Six Feet Under wel, bij uitstek.  De laatste jaren was Six Feet Under muzikaal vooruitstrevend, maar duidelijk zoekende naar balans. De afgelopen releases (buiten de voorgaande schijf) gingen best gebukt onder line up wisselingen en gebrek aan richting, Eigenlijk is dat best raar is , gezien het uitgangspunt van Six Feet Under;  waar hun old school death metal onze harten in de vroege jaren altijd verenigden, wat brengt ons nu dan weer samen? De rol van gitarist, componist, tekstschrijver, Jack Owen (u kent hem wel!) is op ‘Killing For Revenge’ indrukwekkend prominent en dominant aanwezig. Zanger Chris Barnes (en die kent u ZEKER!) heeft zich bijna volledig overgegeven aan de hersenspinsels van Owen. Het lijkt dat deze stap, deze plaat, het pad weer strak trekt voor de band.

Wat bij de openingstrack, ‘Know-Nothing Ingrate’ meteen opvalt is de sound van de band (door producent Chris Carrol).  Zo hoort old school death metal in het SFU spectrum te  klinken in 2024. Opvallend is de balans tussen muziek en zang. Barnes heeft aan zichzelf gewerkt, dat is duidelijk én een overduidelijke revanche.

In 2.17 minuten ramt track twee, ‘Accomplice To Evil Deeds’, er nog even compact en effectief  en destructief overheen,. Alle elementen kloppen op deze tune, inclusief een te gekke solo. Geen overbodig gefriemel, gewoon, AAN,  waar het moet. Op `Ascension` gaat het tempo omhoog en is er meer ruimte voor, wederom, erg tof solowerk, om vervolgens te worden opgevolgd door het staccato-achtige  `When The Moon Goes Down In Blood`. Het midtempo tussenstuk geeft de track even wat meer lucht. De volgende tune, ‘Hostility Against Mankind’ is een geniale slow paced groover. De opening van dit nummer deed me direct denken aan de opening van S.O.D.´s,  ´The Song That Don’t Get Fast ´. En dat klopt, deze gaat niet fast, maar wel erg  lekker megalomp!

Opvallend prettig is de samenhang tussen alle tracks,  een frisse productie over een rotte, zieke sound, goed in elkaar gezet en direct te verorberen met vette jus.  Zowel het gitaar- als het baswerk is duidelijk aanwezig in de mix. De zang van Barnes hangt lekker in het geheel en is, zoals eerder besproken, weer op topniveau. De samenwerking tussen Owens en Barnes komt op  Killing For Revenge’ tot een gevarieerd, organisch klinkend geheel. Bevestiging hiervan vind je zeker op ‘Fit Of Carnage’, ‘Neanderthal’” en ‘Bestial Savagery’, maar ook de overige tracks bieden voor elke death metalfan voldoende vet op deze kluif.  Het voorlaatste nummer ‘Spoils Of War’ wordt in de opening gaaf aangevoerd door topbassist Jeff Hughell (vooral vanaf 10 seconden, \m/).

Details, zoals in deze opening,  zitten over de hele plaat goed gearrangeerd.  In het kader van “We need more cowbell!”  voorziet Six Feet Under ons van een toffe cover als afsluiter van ‘Killing For Revenge’. Nazareth’s ‘Hair Of The Dog’, wordt vakkundig op een lomper niveau getild,……. en gewoon inclusief koebel.

Six Feet Under levert met ‘Killing For Revenge’ een directe in-your-face plaat af met oog voor bruut, maar ook met effectief subtiel detail. Deze 14e schijf gaat nu nog een keer aan, en hard!