Daar waar Sirenia-bandleider/mastermind Morten Veland in het verleden nogal eens koos voor een andere lead zangeres, heeft hij de laatste drie album steeds gebruik gemaakt van de Franse zangeres Emmanuelle Zoldan. En het dient te worden gezegd dat hij daar een goede keuze in heeft gemaakt, want ook op deze inmiddels elfde full-lenght plaat van Sirenia (getiteld ‘1977’, wat het geboortejaar van Morten Veland is), zingt mevrouw Zoldan de sterren van de hemel. Het meer experimentele karakter dat voorganger ‘Riddles, Ruins & Revelations’  kenmerkte wordt ook op dit nieuwe album doorgetrokken en dat maakt het album alleen maar interessanter. Het zorgt er wel voor dat je wat meer luisterbeurten nodig zult hebben alvorens je de ware schoonheid van het aanwezige materiaal weet te waarderen, maar die tijdsinvestering is absoluut de moeite waard.

Sirenia is en blijft van nature een symfonische metal band, maar door het toevoegen van wat meer elektronische componenten klinkt ‘1977’ wat donkerder dan de “gemiddelde” symfonische metal plaat. Je moet je ook zeker niet af laten schrikken door de term “elektronische componenten”, want het bombastische en orkestrale karakter dat de platen van Sirenia altijd gekenmerkt heeft is ook op ‘1977’ volop aanwezig. Luister maar eens naar heerlijke nummers zoals ‘Deadlight’, ‘Nomadic’, ‘Fading To The Deepest Black’ en ‘A Thousand Scars’ waarin de genoemde elektronische invloeden naadloos samengaan met de heavy gitaren en de atmosferische vocalen van Emmanuelle Zoldan. Niet alleen de tien eigen nummers klinken prima, ook de Tanita Tikaram-cover ‘Twist In My Sobriety’ heeft een erg fraaie Sirenia metamorfose ondergaan. Ondanks het feit dat het geoffreerde materiaal bij tijd en wijlen behoorlijk complex te noemen is, is er ook sprake van een bepaalde catchiness. Zoals gewoonlijk staat Sirenia voor kwaliteit en dat is op deze ‘1977’ niet anders. Wederom heeft Morten Veland een imposant werkstuk afgeleverd dat je met een gerust hart kunt aanschaffen als je de voorgaande Sirenia-platen goed te pruimen vond. Boeiend vanaf het allereerste begin tot aan de laatste seconde en dat is tegenwoordig zeker niet altijd het geval.