Op dit moment wordt er volop gewerkt aan het inmiddels negende full-length album van onze nationale symfonische trots Epica. Daar zal zangeres Simone Simons het druk genoeg mee hebben, maar toch heeft ze de tijd gevonden om haar eerste solo-album ‘Vermillion’ op de markt te brengen. Deze plaat is een samenwerkingsverband met Ayreon-mastermind Arjen Lucassen, op wiens platen Simone al vanaf het in 2008 verschenen ‘01011001’ te horen is. Natuurlijk verwacht iedereen dan een mix van Epica en Ayreon, maar de tien nummers die op ‘Vermillion’ te horen zijn bieden veel meer variatie en herbergen regelmatig invloeden van andere, ook extremere muziekstijlen. Natuurlijk schept een samenwerking tussen Arjen en Simone de nodige hoge verwachten en het doet me deugd om te constateren dat deze verwachtingen moeiteloos waargemaakt worden. Zoals reeds aangegeven wordt er erg veel variatie geboden op ‘Vermillion’ en dat geeft Simone de optimale gelegenheid om haar veelzijdigheid als zangeres te tonen en die kans grijpt ze dan ook met beide handen aan. De eerste single en opener van het album ‘Aeterna’ komt het dichtst in de buurt bij de mix van Ayreon en Epica en grijpt je meteen bij de strot. Het navolgende ‘In Love We Rust’ is zelfs nog een stukje beter en dat komt met name door het contrast tussen de prachtig gezongen ingetogen stukken en het heerlijke, harde refrein. Ook ‘Cradle To The Grave’ is een fantastisch nummer, waarop vriendin en collega-zangeres Alissa White-Gluz (Arch Enemy) een grote vocale bijdrage levert. Beide stemmen passen prima bij elkaar en natuurlijk zorg Alissa ook voor de nodige grunts. ‘The Core’ en ‘R.E.D.’ klinken erg modern en industrieel en tonen aan dat Simone geen angst heeft om te experimenten en als zangeres van alle markten thuis is. Zo is afsluiter ‘Dark Night Of The Soul’ een prachtige piano-ballad, waarop de veelzijdige zangeres dan weer haar softe en emotionele kant kan tonen. ‘Vermillion’ is een echte groeiplaat die met elke luisterbeurt wat meer van zijn schoonheid openbaart en ik zou je dan ook willen aanraden om de plaat die tijd zeker te gunnen. Ondanks (of wellicht juist dankzij) de getoonde variatie in het songmateriaal is het album van begin tot eind erg boeiend en kent het een erg hoog en consistent kwaliteitsniveau. Dat zorgt er voor dat je gedurende de totale speelduur ademloos naar het geoffreerde materiaal zit te luisten. We kunnen dan ook gevoeglijk concluderen dat de eerste solo-plaat van Simone Simons een schot in de roos is! Indrukwekkend debuut van de Epica frontvrouw!