Het Amerikaanse Shark Island is weer zo’n typische exponent van een band die de tijden van de jaren tachtig wil laten herleven, al kan Shark Island niet echt buigen op een rijk verleden qua albums, tours en succes. Zoals wel vaker is er nog slechts één origineel lid aanwezig in deze reïncarnatie, te weten zanger Richard Black. Er is nog wel bemoeienis van een ander origineel lid, voormalig gitarist Spencer Sercombe als songwriter van drie nummers (of deze tracks lagen al jaren op de plank?).

‘Bloodline’ is dus pas het vierde volwaardige studioalbum van Shark Island in veertig jaar tijd. In het begeleidende boekje is terug te zien dat er een keur aan artiesten een bijdrage geleverd heeft aan het vereeuwigen van de elf nummers,maar wie wat waar speelt, daar komen we niet achter. Zoals we qua teksten ook niet verder geholpen worden dan een aantal zinsneden per nummer. In 2017 zag ik de band live in Engeland aan het werk en was positief verrast. ‘Bloodline’ echter is minder verrassend. Het is op en top herkenbaar als Shark Island met hier en daar wel wat moderne invloeden, bijvoorbeeld op het wat hypnotiserend aandoende ‘7 Tears’. Vreemd, maar wel lekker. Verder is het album gevuld met stevige, typische US rocknummers, bijvoorbeeld het swingende ‘Fire In The House’, die nergens boven het maaiveld uitkomen, maar ook niet door het ijs zakken. Het is Shark Island van harte gegund dat zij weer actief zijn, maar verder zal de hardrockwereld van ‘Bloodline’ niet wakker liggen.