Al sinds het fenomenale debuut ‘As Daylight Breaks’ mag het half Duitse en half internationale power metal genootschap Serious Black mij tot hun trouwe fanschare rekenen. Belangrijke redenen hiervoor waren de uitstekende songwriting, het stevige maar toch melodische geluid en uiteraard de veelzijdige krachtige stem van topzanger Urban breed. Een lichte teleurstelling in het album ‘Suite 226’ drukte mijn waardering voor de band als geheel eigenlijk nauwelijks. Helaas is Urban na dit album uit de band gestapt en nu komt Serious Black dan uiteindelijk met het album wat me definitief van de fanstatus af weet te helpen, ‘Vengeance Is Mine’.

Vengeance is who’s? Wie heeft gewild dat deze toffe band zijn eigen identiteit compleet aan de wilgen zou hangen en door zou gaan als nikszeggend visje in de overbevolkte power metal vijver? We openen met een opvallende true metal hymne ‘Rock With Us Tonight’, die de toon zet voor een bijna een uur durende teleurstelling. Eigenlijk is mijn gedachte tijdens dit nummer “leuk, maar wanneer begint Serious Black?”. Het rijke geluid van weleer is nergens te bekennen en deze stijl past de band eigenlijk voor geen meter. Dan is er nog nieuwe zanger Nikola Mijić, die de schoenen van voorganger Urban breed gewoon niet gevuld krijgt. Nikola kan best een leuk potje zingen hoor, beetje halverwege Joachim Cans van Hammerfall en Patrik Johansson van Bloodbound. Helaas is hij erg beperkt tot zijn lichtere timbre, wat ook het muzikale palet van de band nogal aan de ketting legt. Dat palet was al behoorlijk beperkt door het vertrek van toetsenist Jan Vacik, wat zijn weerslag had op ‘Suite 226’, daar komt deze opdonder nu dus bovenop. Er staan hier en daar zeker wat vermakelijke stukken op dit album zoals ‘Out Of The Ashes’ en ‘Soldiers Of Eternal Light’, maar dit is niet wat je hoopt te zeggen bij een band waarvan de eerdere albums je onafgebroken van hoogtepunt naar hoogtepunt konden voeren. Tegenover die hoogtepunten staan ook wat tenenkrommers als ‘Sense Della Vita’ en vreselijke ballad ‘The Story’. Dan heb je nog je fillers, het ietwat flauwe ‘Tonight I’m Ready To Fight’ bijvoorbeeld. Alles bij elkaar geen album waar de liefhebber echt voor warm hoeft te lopen.