Avant Garde metal is doorgaans geen genre dat je met liefde aan het handje meeneemt. De luisteraar wordt binnen deze tak van de metal vaak aan zijn of haar lot overgelaten in een wervelende warboel van invloeden, klanken en structuren zijn vaak lastig te onderscheiden. Dat trekt een slag volk aan dat vaak niet vies is van onsamenhangendheid, en graag de grenzen opzoekt van wat metal met je kan doen.

Dat zelfs die mensen aan ‘Contagion of Despair’ een kluif zullen hebben wil ik gelijk benadrukken. En niet per se op een goede manier. Dit is namelijk avant garde doom metal. Soms lijkt het net alsof gitarist en enige bandlid Kris Clayton (Camel of Doom) voor ’t eerst een extended range gitaar vasthoudt en veel riffs/secties gaan niet verder dan eentonig gedroon in de lage regionen. Dat Greg Chandler (Esoteric) dan mee mag doen is tof, maar die tilt de muziek ook niet echt naar een hoger niveau. De nummers zijn achterlijk lang uitgesponnen en doen nagenoeg niets om te pakken en te blijven boeien.

Wat overblijft is een soort apathische huls van een plaat, gevuld met sludgy geneuzel dat vooral onaf klinkt, verdorven van enige gemeende heftigheid. ‘Contagion of Despair’ is vooral een saaie bedoeling, en dat terwijl de band hoogstwaarschijnlijk net het tegengestelde wilde bereiken.