Dat de Zwitsers van Schammasch er niet voor terugdeinzen om het groots aan te pakken, was wel bekend. Het vorige album van de band, ‘Triangle’, besloeg immers maar liefst drie CD’s, elk goed voor 33 minuten aan muziek. Dat kwam de consistentie helaas niet ten goede. Gelukkig, dus, past ‘Hearts Of No Light’ wel weer op een enkel schijfje, al gaat het hier nog steeds om een dik uur aan materiaal. Schammasch heeft ook niet bezuinigd op gastbijdrages: Aldrahn (ex-Dødheimsgard, ex-The Deathtrip) verzorgd de leadvocalen op een nummer, en het afsluitende ambientnummer wordt gedeeltelijk verzorgd door Dehn Sora van Treha Sektori.

Misschien is het verstandig om met die ambientstukken te beginnen, want daaraan had ‘Triangle’ een overdaad. Op ‘Hearts Of No Light’ is er een beduidend betere balans tussen extremiteit en ingetogen passages, en op het eerdergenoemde afsluitende ‘Innermost, Lowermost Abyss’ na zijn deze passages naadloos door het gehele album verweven. Hierdoor heeft het album veel sfeer. Schammasch excelleert in het creëren van onheilspellende, slepende passages die melodisch complex zijn. Op die momenten valt de bijzonder verzorgde, gelaagde productie op. Er is hoorbaar veel aandacht in de sound van deze plaat gestoken en dat heeft een indrukwekkend resultaat opgeleverd. Hierdoor is zeer goed te horen hoe goed de heren van Schammasch zijn op speltechnisch en compositorisch vlak.

Ondanks dat ‘Hearts Of No Light’ zich niet zelden in zeer progressieve wateren begeeft, kan Schammasch nog steeds heel hard bijten, en dat maakt deze plaat. Het contrast tussen de sferische passages en de genadeloze brutaliteit is weergaloos, maar juist wanneer de blasts en de messcherpe, dissonante riffs tevoorschijn komen, is het eigenlijk allemaal net iets te netjes. Met black metal a la ‘Nattens Madrigal’ heeft het in ieder geval helemaal niets te maken. Toch heeft die transparantie wel iets, en blijft het sound mede dankzij de diep grommende basgitaar echt wel overeind staan. Het zou ook ondenkbaar zijn om zulke complexe en gelaagde muziek van een stofzuigersound te voorzien.

‘Hearts Of No Light’ is zeker geen lichte kost. Het zou dan ook niet vreemd zijn wanneer blijkt dat Schammasch met hun vierde full-length een groeiplaat in handen hebben. Helaas zakt de plaat net voorbij de helft even gigantisch in. Het door Aldrahn gezonden ‘I Burn With You’ is zeker geen slecht nummer, maar het valt net buiten de toon, en het daaropvolgende ‘A Paradigm Of Beauty’ is gewoon een ontzettend zeiknummer met zeer matige cleane vocalen. Zo’n nummer had gewoon nooit op deze plaat terecht mogen komen. Gelukkig herpakt Schammasch zich daarna met het machtige ‘Katabasis’, met afstand het snelste, bruutste en meest weergaloze nummer op de plaat.