Saturnus Terrorism, het geesteskind van Païard le Ferré (ex- Grisâtre ) sinds 2015, heeft z’n eerste full length uitgebracht. Dat ging blijkbaar niet zonder slag of stoot, want de songs voor ‘Pamphlet’ zouden een tijd geleden reeds af geweest zijn, maar Païard vond geen gelijkgestemde zielen om zijn visie op black metal te ondersteunen. Even is de band zelfs als een eenmansband door het leven gegaan, maar nu heeft Païard met Dies (Einsicht, Malevolentia) een maat gevonden die op dezelfde golflengte zit en als drummer heeft hij gebruik gemaakt van de diensten van Tristan Plassard, een voor de rest onbesproken blad in het metal wereldje.

Na een vrij lange en uiterst dreigende intro worden we letterlijk platgewalst door de misschien wel meest gewelddadige black metal die ik de laatste tijd gehoord heb. Heel even heb ik het gevoel dat het hier war metal betreft, maar dat is zeker niet het geval: men speelt z’n zwart metaal op de stinkende, ouderwetse manier, vol overgave, snel, agressief en de misantropische sfeer die je omhult, laat je bijna spontaan je huid van je gezicht krabben. De vocalen van Païard worden ondersteund door een of ander geluidseffect en sommige luisteraars zouden dat misschien storend kunnen vinden, maar ik vind dat het bijdraagt tot de gedachte aan de ondergrondse omgeving waarin je je denkt te bevinden. De Franse teksten versterken de authenticiteit. Als de gas er even af gaat, hoor je ook de meer gevoelige kant van ‘Pamphlet’. De tragere stukken geven je valse hoop en een onecht veiligheidsgevoel, want uiteindelijk wordt die hoop toch weggeveegd en wordt alles en iedereen verpulverd. De composities zijn zeer goed doordacht en technisch kan je hier niets op aanmerken, alleen spijtig dat de bas te laag in de mix zit en de outro van bijna zes minuten had voor mij ook niet gemoeten, al zal hier ook wel een diepere betekenis achter zitten. ‘Pamphlet’ is een knap debuut en wie z’n black metal niet voorgekauwd en afgelikt, maar rauw en old school wil, moet dit zeker checken.