Laat ik meteen maar een labeltje op de muziek van Saturnalia Temple plakken. Dit drietal speelt namelijk Occult Acid Doom. Het is natuurlijk een journalistiek fenomeen om te categoriseren. En als goed journalist heb ik natuurlijk gecheckt of ik een originele invalshoek gevonden heb. Nou, dat is niet het geval. De band Caronte werd bijvoorbeeld eerder zo omschreven, waar veel voor te zeggen is.

‘Gravity’ is het derde album van de Zweden en volgt naadloos op ‘To The Other’ uit 2015. Nog steeds kun je de basis plaatsen in proto doom in het straatje van Black Sabbath en de karakteristieke Italiaanse school. De basisriffs zijn rechtlijnig en niet heel ingewikkeld, maar dat zorgt er wel voor dat je niet heel erg hoeft na te denken bij deze composities. Dat is eigenlijk wel fijn omdat je flink moet watertrappelen om niet te verzuipen in de stortvloed van effecten die Saturnalia Temple gebruikt. Daarmee wordt meteen duidelijk waar de typering Acid Doom vandaan komt. De toevoeging Occult moet je overigens in de teksten zoeken. Wat de muziek betreft moet je naast doom metal dus rekenen op invloeden uit psychedelische rock, acid rock of space rock (of hoe je het wilt noemen). De combinatie werkt voortreffelijk. Het is heerlijk om mee te zweven en niet na te denken. Saturnalia Temple werkt geestverruimend zonder de daarbij doorgaans noodzakelijke middeltjes. Voor deze luistertrip moet je even gaan zitten, maar levert geen bittere smaak op.