Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Runescarred – The Distant Infinite
Self Released
Release datum:  21 februari 2020
Tekst: Erik Boter – 09 februari 2020
“‘Runescarred levert met deze tweede boreling een puik album af dat de concurrentie met grotere jongens in het genre best aankan.”
7.5/10

Het eerste levensteken van de uit Austin, Texas afkomstige vijfmansformatie Runescarred was de in eigen beheer uitgebrachte EP ‘We are’ uit 2018. Opnieuw in eigen beheer is er nu de opvolger ‘The Distant Infinite’, het eerste volledige album van de Texanen. Hoewel de bio spreekt van een progressieve metalband, hoor ik over het algemeen meer overeenkomsten met thrash metal.

De eerste drie nummers schieten er (na een kleine akoestische opening) namelijk op Exodus snelheid en dito agressiviteit uit. Drummer Payton Holekamp (Nederlandse roots?) valt in positieve zin op door zijn megastrakke spel met zijn beide voeten. ‘Swallow your Tail’ volgt als vierde track en is de midtempo beuker van het album. Daarna kakt het tempo in, want de band kiest er vervolgens voor om de luisteraar te trakteren op twee powerballads (‘Twisting Flesh’ en ‘Sorrow is’) dat onderbroken wordt door het rustige instrumentaaltje ‘The Distant Infinite’. Qua opbouw van de tracks was het beter geweest om één van die rustige nummers op een andere plek op het album neer te zetten. Met de twee afsluiters ‘Poison Oasis’ en ‘Mammoth’ herpakt de band zich echter weer en horen we inderdaad wat meer progressieve metal en hier en daar een Iron Maiden referentie, vooral in de gitaarsolo’s die elkaar mooi afwisselen en je soms in een twin opstelling ter ore komen. De productie klinkt voor een eigen beheer product helemaal niet verkeerd. Wel is er hoorbaar veel aandacht naar de drums gegaan, waarvan werkelijk geen enkel detail je ontgaat op dit album. De zang van frontman Ven Scott had met wat meer aandacht beter tot zijn recht gekomen. Een echootje hier en daar kan wat dat betreft wonderen doen, al is de Spartaanse manier waarop de vocalen in de mix staan weer goed voor de rauwheid van de sound.

Runescarred levert met deze tweede boreling een puik album af dat de concurrentie met grotere jongens in het genre best aankan. Ook de presentatie (hoesontwerp, videoclip, website) is dik in orde en dat vind ik toch altijd weer een pluspunt bij een band die alles zelf doet en ook financiert. Voor een live show van deze gasten zul je naar Texas moeten vliegen, want verder komen ze momenteel nog niet.

Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.