Sinds 2008 heeft de Noor Thomas Berglie (Khold, Tulus) het project/band Sarke, dat hij samen met Nocturno Culto (zang, Darkthrone) runt met de hulp van muzikanten uit de beruchte Noorse metal scene. Ter illustratie: op dit album doet drummer Cato Bekkenvold (ex-Enslaved) zijn intrede. Sarke houdt er stevig de pas in: sinds het debuut in 2009 verscheen, is er ongeveer elke twee jaar een schijf met nieuwe songs. In die hoedanigheid is het nu de beurt aan de opvolger van ‘Gastwerso’ (2019) met als titel ‘Allsighr’. Weetje: de band heeft steeds een zelfgemaakt woord als albumtitel, dus breek er je hoofd niet over, maar alle teksten van de nummers zijn in het Engels.

Sarke spruit voort uit de black metal scene, maar de muziek die ze maken gaat veel breder en is best te vergelijken met de black-‘n-roll van hun landgenoten Vreid. Het dient gezegd dat de riffs en de ornamentele meanderende solo’s op gitaar erg aanslaan van bij de eerste luisterbeurt. Een dankwoord aan Steinar Gundersen is hier wel op zijn plaats, al betrap ik Sarke zelf als bassist ook geregeld op prominent spel. De schuurpapieren stem van Nocturno Culto klinkt altijd een beetje moeizaam, zo lijkt het, maar eerder kunnen we zijn performance als ‘verkondigend’ beschrijven. We kunnen genieten van negen compacte songs en een interludium op piano ‘Sleep In Fear’.

Ik ben altijd verbaasd hoe catchy en toegankelijk Sarke klinkt, hoewel ze uit een extreem nest komen. De voortvarende rock/metal van single ‘Bleak Reflections’ kent melodieus gitaarwerk en keyboards op de achtergrond. Onderschat de taak van toetsenist Anders Hunstad niet, want het blijft niet enkel bij ondersteunende zwevende achtergronden, maar heel het vintage en vurige ‘The Reverberation Of The Lost’ leunt op vet Hammond orgel, zodat de invloeden uit de jaren zeventig waar men graag naar verwijst hier – en op veel plaatsen – erg te merken zijn. Nog een song waarin dit op de voorgrond treedt is de tweede single ‘Beheading Of The Circus Director’ waarvoor een bijpassende redelijk psychedelische videoclip gemaakt is. ‘Through The Thorns’ charmeert meteen door zijn kenmerkend gitaarloopje dat meermaals terugkeert op een bedje van frivole ritmes. Hoewel de muziek soms een akelig duistere sfeer uitstraalt – wie bibbert er niet tijdens het ijskoude ‘Glacial Casket’? – zijn er genoeg momenten dat je een vurige, positieve sfeer voelt in de muziek die een warme vintage productie kreeg (en geen overdaad, goed zo!). Deze collectie songs van Sarke zet het pad verder zoals dat op eerdere albums al uitgestippeld werd. En daar vormt de afsluiter ‘Imprisoned’ een mooie kroon op het werk met de veelzeggende tekst: ‘Imprisoned in my own thoughts, in a dark place where I belong’. En toch houden we een opgewekt gevoel over aan dit album, want er wordt meestal stevig gerockt met duidelijk heel veel spelplezier.