De opener ‘Psychedelic Man’ maakt het direct duidelijk; dit is Stoner op zijn allerbest! Zeer kwalijk dat ik deze band nog niet kende, terwijl ze reeds twee steengoede albums uit hebben; mijn verlanglijstje is alweer aangevuld. Namen als Kuyss, Spiritual Beggars, Monster Magnet en Fu Manchu (toch niet de minste!) schieten als referentiekaders door het hoofd. Bijna swingend gaat ‘Blood Meridian’ daarna verder met een ouderwetse boogie, die na enkele fijne hooks, breaks en overgangen vergezeld van een draaikolk van drums en orgel uitmondt in een heerlijke georganiseerde muzikale chaos. Na een korte oprisping van een paar maten na een “vals” einde, komen de mannen op de proppen met een mooi instrumentaal sfeerstuk genaamd ‘Among The Stone Columns’. ‘Bone Cave Escape’ is in eerste instantie een beukende reusachtige stoner track met punk attitude en energie, maar gaat halverwege op de agressieve prog tour, waarna het a la Jethro Tull langzaam uitdooft; heerlijk! Diezelfde Jethro Tull is bij aanvang van het kabbelend beginnend, navolgende ‘Nothing To Come’ te ontdekken, waarna de ronddraaiende groove het geheel in een jam-achtig tafereel brengt die aan vroege Heart kan doen denken, met een afsluiting die meer een Iron Butterfly kant op gaat. Dan is het weer even terug naar de inspiratiebronnen als Kyuss met ‘Death Don’t Have No Mercy’; deze is van dusdanig niveau dat het niet misstaan zou hebben op een album als ‘Welcome To Sky Valley’. Het afsluitende ‘Supralux Voyager’ is zoals de titel kan doen vermoeden een psychedelische reis met vele “zwevende” elementen, gitaarwerk uit de tenen en grootse timing in opbouw en afwisseling.

Saint Karloff is zo’n band die een zeer uitgebreid spectrum aan invloeden in hun stoner tentoonspreidt, en dit ook kan en mag. Welke invalshoek ze ook pakken; het klinkt als een klok en sleurt je direct mee in hun boeiende muzikale reis. Dit vraagt om nader onderzoek van de reviewer. De reis die de band zelf gemaakt heeft, is niet zonder hobbels geweest; deze plaat is gemaakt zonder medeoprichter en bassist Ole Sletner, die aan kanker overleden is. Wel is dit album aan hem opgedragen en is zijn broer Elvind, nauw betrokken geweest bij de teksten en het artwork. Het eindresultaat is een mooi eerbetoon aan een verloren bandlid en geweldig album voor alle liefhebbers stoner van absolute topkwaliteit.