Het debuutalbum dat de band in eigen beheer heeft uitgebracht is enigszins bij toeval vorig jaar op mijn pad gekomen; ik was helemaal verkocht! Inmiddels is de band via het soloproject van Sami en Sakke (Velvets) bij The Sign Records ondergebracht en kunnen hopelijk meer mensen kennismaken met deze energieke en enorm catchy rockband met punky randje. Er wordt pakkend geopend met een up-tempo boogie genaamd ‘Burn Down The Wall’ met een duidelijke knipoog naar Status Quo, waarna het tempo nog een tikkie omhoog gaat en het toepasselijk getitelde ‘Destroyer’ het predicaat “high energy rock ‘n’ roll’ dik verdient; ik zie de moshpit al voor me! Naast de razende energie heeft deze band, net als hun regiogenoot en inspiratiebron The Hellacopters, ook een kien oog voor pakkende melodieën; ‘Best Kept Secet’ doet zelfs een beetje denken aan ingrediënten van Rick Springfield en The Outfield en zou wellicht hit potentie kunnen hebben.

Naast eerder genoemde Status Quo, zijn ook kauwgomballen invloeden a la Chinn & Chapman wederom opgenomen in het recept, waardoor Rokets een zeer aangenaam in het gehoor liggend totaalplaatje kan bieden. Toch blijft wat mij betreft als liefhebber, The Hellacopters als heel duidelijke inspiratiebron wel erg lekker aanwezig; hoe ze met gierende gitaren en puntige riffs binnenvallen in ‘Cherry Kiss’, die combinatie van gruizige energie en harmonieuze koortjes en dat oog voor detail in hooks en totaalgeluid; geweldig! Ook de combinatie van Ace Frehley en Chuck Berry licks en Boba Fett piano in ‘(Always) On The Line’ zijn trouwens helemaal geslaagd, dus even bijkomen bij het afsluitende ‘Roots’, dat mij erg aan Tom Petty doet denken, is een mooie afronding van een heel lekker album, dat zeker in mijn persoonlijke top tien van het jaar komt.