Van 18 tot en met 21 april wordt Tilburg weer overspoeld door voor het merendeel in het zwart geklede alternatievelingen van over de hele wereld die zich komen laven aan de acts die hun worden voorgeschoteld op Roadburn, het intussen legendarische festival dat er prat op gaat grenzen te verleggen.

Met name de laatste jaren zijn die grenzen enorm vervaagd en hoewel metal nog altijd de hoofdmoot is van de programmering moet je niet vreemd opkijken als experimentele hiphop acts, electronische innovatoren en avant garde folkartiesten het podium betreden. Het mooie is, al die op het oog vreemde eenden in de bijt passen perfect en worden omarmd door het Roadburn publiek, al is dat door alle koerswijzigingen een heel ander publiek dan destijds. Een collega met wie ik een interesse in heavy muziek en stoner, doom en aanverwanten in het bijzonder, deel verwoordde het heel treffend: “vroeger ging ik elk jaar naar Roadburn, maar nu komt het er niet meer van. Ik wil nog wel, maar als ik naar de line up keek dan herken ik helemaal niks en denk ik ‘laat maar’. Er is nauwelijks nog stoner. Roadburn en ik zijn uit elkaar gegroeid.”

Het programma voor Roadburn 2024 kijkt nadrukkelijk niet terug naar de afgelopen 25 jaar, het is dus geen jubileum of feesteditie. Het is zoals we intussen gewend zijn weer een bonte mix met een aantal publiekstrekkers en heel wat namen die alleen bij de absolute kenners van de underground een lichtje zullen doen laten branden.

In de categorie publiekstrekkers is de meest opvallende naam er meteen een die je niet direct op een festival als Roadburn zou verwachten. Tegelijkertijd, waarom komt The Jesus and Mary Chain nu pas? Het aantal bands dat door de gebroeders Reid in de afgelopen bijna 40 jaar is beïnvloed is niet te tellen en die invloed reikt zeker tot in de traditionele Roadburn-regionen. Van een heel andere orde, maar daardoor niet minder belangwekkend, is Khanate. Deze experimentele doomband was heel lang in winterslaap, bracht in 2023 ineens een nieuw album uit en zal op Roadburn voor het eerst in 19 (!) jaar een show doen. Zoals gebruikelijk zijn er veel bijzondere shows, waarbij speciaal gecomponeerde stukken of volledige albums ten gehore worden gebracht. Dit jaar zullen onder andere Inter Arma en lokale helden Dool, Fluisteraars en Verwoed nieuw werk presenteren. Wiegedood, de trommelvliesvergruizende zuiderburen, komen met een soundtrack bij een Japanse horrorfilm van bijna 100 jaar oud. Hexvessel, de psychedelische folkformatie met metalroots uit Finland met de nodige Roadburn ervaring, komt twee shows doen. Een speciale Roadburn compositie en een integrale uitvoering van het black metal album ‘Polar Veil’.

Het gaat te ver om alle bands hier te noemen, een paar opvallende namen noemen we hier alvast. Er is hiphop van Clipping en Angry Blackmen, herhalingsoefeningen van Chelsea Wolfe, Body Void en Die Wilde Jagd, een knipoog naar de psychedelische begindagen met The Bevis Frond en Tusmørke en een flinke dosis alternatieve folk met geheime tip Lankum (gaat dat zien!) en excentriekeling Richard Dawson. Natuurlijk is er black metal (Dödsrit, Agriculture, Laster, Thantifaxath en niet te vergeten, drie maal is hopelijk scheepsrecht, White Ward) en zijn er weer heel veel pareltjes te ontdekken voor wie daar open voor staat.

Waar vorig jaar de keuze om geen curator te hebben nog werd verklaard door de veranderende, moeilijkere omstandigheden voor festivals om een programma samen te stellen, daar wordt het hele concept nu niet eens meer benoemd. Het lijkt erop alsof het idee om iemand carte blanche te geven om een deel van het festival vorm te geven volmaakt verleden tijd is. Ach ja, Roadburn was ook ooit een stonerfestival dus deze verandering overleven we vast. Ook opvallend is dat de organisatie vorig jaar, uit nood wellicht, direct na afloop van het festival de kaartverkoop voor het volgende festival startte. Er zal ongetwijfeld goed en lang over nagedacht zijn, opvallend is desalniettemin dat er nog steeds kaarten beschikbaar zijn. Zou het komen doordat ook dit jaar er – behalve uitschieters als Jesus and Mary Chain, Dool en (op gepaste afstand) Blood Incantation – weinig grote namen zijn of is dit ook een teken van de tijd? Tegelijkertijd, het blokkenschema lijkt ruimte te bieden voor een paar last minute verrassingen, iets wat de afgelopen jaren vaker is gebeurd. Aan de andere kant, als het verleden van dit festival iets heeft geleerd dan is het dat Roadburn niet per se grote namen nodig heeft. Sterker nog, de kans is groot dat je de grote namen van de toekomst hier gaat zien, al zullen er nog meer acts zijn die je op Roadburn gaat zien om er vervolgens nooit meer iets van te horen.

Arrow Lords of Metal zal ook dit jaar weer uitgebreid verslag doen van het festival, dus houd onze site nauwlettend in de gaten.