De Duitse metal formatie Rage is in ons land eigenlijk nooit echt doorgebroken, ondanks een carrièrre die reeds in 1986 begon (eigenlijk al in 1983 maar dan onder de naam Avenger) en het feit dat de band met de regelmaat van de klok toch redelijk aanspreekbare albums wist uit te brengen. Ik heb niet de illusie dat deze nieuwe, inmiddels vierentwintigste, full-length studio-plaat ‘Winds Of Rage’ daar veel verandering in zal gaan aanbrengen, want aan het basis-concept van Rage is andermaal niets tot erg weinig veranderd. Bassist/zanger Peavy Wagner bepaalt nog steeds voor het grootste gedeelte het bandgeluid en hij wordt op dit album trouw ondersteund door zijn kompanen Marcos Rodriguez op gitaar en Vassilios Maniatopoulos op drums.

Zoals aangegeven is erg stilistisch niet veel veranderd en zoekt Rage zijn heil nog steeds in (veelal) mid-tempo traditionele metal met stevig gitaarwerk, maar dat doen heden ten dage wel erg veel bands in het genre. Dan is het dus zaak om kwalitatief dusdanig hoogwaardig materiaal af te leveren dat je met kop en schouders boven de rest uitsteekt en dat is op ‘Winds Of Rage’ zeker niet het geval. Het dient gezegd te worden dat de twaalf aanwezige nummers zeker een bepaalde charme uitdragen en instrumentaal erg goed neergezet worden, maar dat is absoluut niet voldoende om boven de middelmaat uit te stijgen. Daar komt bij dat de zang capaciteiten van Peavy Wagner redelijk beperkt zijn (wat met name in de ballad ‘Shine A Light’ erg duidelijk wordt) en dat zorgt ervoor dat deze ‘Winds Of Rage’ onvoldoende overtuigd om als uitschieter in het genre bestempeld te worden.

De vocale beperkingen van Peavy komen wat minder prominent naar voren in de hardere tracks zoals ‘True’, ‘Let Them Rest In Piece’ en het lekkere, snelle titelnummer ‘Winds Of Rage’ en dat zijn voor mij dan ook zeker de beste momenten van dit nieuwe album. De trouwe Rage fans zullen dit zeker weer zien als een verrijking van hun collectie, maar erg veel nieuwe zieltjes zal men er mijns inziens niet mee gaan winnen.