Jonah Weingarten: “Toen ik voor het eerst bij Pyramaze kwam, was ik nog maar negentien en was ik eerder een normale power metal toetsenist, maar toen ik ouder werd en vooruitgang boekte raakte ik meer begeesterd door film score muziek en soundtracks van films zoals Hans Zimmer, en dat vond natuurlijk zijn weg in de muziek.”
Als vaste waarde in tweede divisie is het Deense Pyramaze toch ook al heel wat jaartjes actief in het progressieve power metal genre. Sinds 2001 brachten zij een aantal sterke albums uit en daar is onlangs, drie jaar na het conceptuele ‘Contingent’, een zesde consistente schijf bijgekomen met als titel ‘Epitaph’. We namen contact op met de man wiens naam je bij meerdere bands ziet opduiken als toetsenist en arrangeur van orkestrale arrangementen Jonah Weingarten die ons toespreekt vanuit het verre Minnesota in de Verenigde Staten en ons wegwijs maakt in het reilen en zeilen van deze band.
Vera Matthijssens Ι 24 november 2020
Hoi Jonah, jullie zijn een Deense band, maar beter gezegd een internationale band, is het niet?
Ja, ik woon in de VS, in Minnesota. De andere leden van de band wonen in Denemarken en onze zanger woont in Noorwegen.
Laat ons eens kijken naar het nieuwe album ‘Epitaph’. Wanneer begonnen jullie ideeën te verzamelen en te schrijven?
We hebben er heel hard aan gewerkt. Ik begon te schrijven aan mijn songs die ik aanleverde vooral vlak na ons vorige album ‘Contingent’ uitkwam. Daarna spendeerde ik een tijd in de studio met Jacob (Hansen – gitarist – Vera) in 2017. Toen begonnen we de ideeën voor songs verder uit te werken. Het was ditmaal een langer proces, verspreid over een langere periode.
Pyramaze heeft nu dezelfde bezetting sinds drie albums. Ben jij nu de voornaamste songschrijver?
Niet echt. Het songschrijven wordt echt opgedeeld tussen mezelf en de gitaristen Jacob en Toke. Voor dit album heb ik zeven songs geschreven, Jacob schreef er vijf of zes en ik geloof dat Toke er twee geschreven heeft. Het is soms wat verwarrend, omdat we nu eenmaal allemaal onze stempel op de songs drukken, bij Pyramaze neemt iedereen ten volle deel aan het creatieve proces.
‘Contingent’ was een conceptalbum. Hoe zit dat met ‘Epitaph’? Is er een soort concept of rode draad in de teksten?
Wel, ‘Contingent’ was eerder een conceptueel album dan een conceptalbum. Het had dezelfde onderwerpen hier en daar, maar er was geen vloeiend verhaal. Met ‘Epitaph’ is dat niet het geval, elke song staat op zichzelf.
Het was opvallend dat bijvoorbeeld ‘World Foregone’ een kritische blik werpt op de situatie in de wereld, met name de toestand van de natuur en hoe de mens de planeet vervuilt. Kan je daar iets meer over vertellen?
Ja, de tekstuele inhoud en de boodschap die ‘World Foregone’ heeft, is belangrijk voor ieder van ons. We zijn nooit een politieke band geweest of iets in die aard, maar natuurlijk is het behoud van onze planeet voor ons en onze kinderen erg belangrijk. Iedereen in Pyramaze heeft kinderen, we zijn allemaal vaders. Toen we op zoek waren naar teksten leek onze omgeving een goed onderwerp.
Ook de bijdrage van een kinderkoor op het einde illustreert de betrokkenheid met de volgende generatie…
Ja, dat zijn de dochters van Jacob Hansen. Hij heeft drie dochters en hij heeft hen allemaal de studio ingeloodst om deze stukken te zingen.
Jacob Hansen is ook een befaamde producer met veel werk. Is dat geen probleem om op tournee te gaan met Pyramaze?
Dat hebben we altijd goed geregeld. We hebben het allemaal erg druk, maar we willen echt wel op wat festivals spelen en volgend jaar gaan we een tournee doen in Noorwegen. We proberen te spelen zoveel als we kunnen.
Na het vorige album zijn jullie zelfs tweemaal in Nederland komen optreden: op ProgPower EU in 2017 en op Brainstorm festival in 2018.
Ja, we hebben genoten van die shows. We vliegen graag naar Nederland om er op te treden.
Hebben jullie iets van het land kunnen zien?
Ja, na de shows vlogen de jongens meteen terug naar Denemarken en Noorwegen, maar ik ben gebleven met mijn vriendin om Amsterdam en Hoorn te bezoeken. Daar hebben we vrienden en dat is een mooi plekje om te bezoeken. We hebben ervan genoten.
Wat kan je vertellen over de staat Minnesota waar je woont?
Het is hier heel vlak, maar er zijn heel veel meren. Minnesota noemt men ‘het land met de 10.000 meren’. Momenteel is het hier erg koud, we grenzen aan Canada. Ik ben okay, ik denk niet dat ik nu al corona heb.
Laat ons het even over de gastbijdragen hebben, want naast het kinderkoor is er ook een nummer met de zangeres van Unleash The Archers, Brittney Slayes. Hoe zijn jullie met haar in contact gekomen?
Het kwam gewoon omdat ik een goede vriend ben van Brittney en van de band en Jacob heeft hun twee laatste albums geproduceerd en gemixt. We hebben dus veel connecties met de band. Ik weet dat sommigen van hen ook fan zijn van Pyramaze. Het leek ons dus logisch en natuurlijk. Op ons vorige album en op andere albums in het verleden hebben we ook al een vrouwelijke gastzangeres gehad, dus leek het een natuurlijke zet om Brittney te laten zingen op ‘Transcendence’. Het is een song die ik geschreven heb en ik dacht dat het cool zou zijn om haar aan boord te nemen. Ze is momenteel één van mijn favoriete zangeressen ter wereld. Ze is zo getalenteerd en we zijn zeer vereerd om met haar te kunnen samenwerken.
Waar gaat ‘Transcendence’ over, want dat klinkt vrij spiritueel?
Eerlijk gezegd ben ik geen tekstenkenner. Ik besteed er meestal weinig aandacht aan. Maar je kan gelijk hebben, het is in ieder geval open voor interpretatie. Wat mij betreft komt het over als een zeer aanmoedigende song, een persoonlijke motiverende song. Positief.
In het lange nummer ‘The Time Traveller’ krijgen we het bewijs dat jullie nog goed overeen komen met jullie vroegere zangers Matt Barlow en Lance King, want zij vervoegen jullie tijdens deze song…
We wilden iets doen dat ons erfgoed eert. Michael Kammeyer die in 2002 Pyramaze opgericht heeft, schreef de tekst en het verhaal van ‘The Time Traveller’ en de zanglijnen. Alle drie de verschillende Pyramaze zangers spelen een andere rol in het verhaal. Het verkleint de kloof tussen de nieuwe bezetting van Pyramaze en die van vroeger. Iedere keer als we nieuwe muziek uitbrengen, zijn er fans die beginnen te klagen dat het niet meer zoals vroeger is. Anderen houden dan weer meer van de nieuwe songs. Dus wilden we iets doen wat een brug vormde en dat allemaal te samen bracht.
Het is een erg orkestrale song en dan komen we bij het onderwerp dat jij ook instaat voor de orkestrale arrangementen in de muziek… Hoe ben je daar zo bekwaam in geworden en hoe zie je dat bij Pyramaze, want dat is toch vooral een progressieve power metal band?
Dat is interessant om te vertellen, want toen ik voor het eerst bij Pyramaze kwam, was ik nog maar negentien en was ik eerder een normale power metal toetsenist, maar toen ik ouder werd en vooruitgang boekte raakte ik meer begeesterd door film score muziek en soundtracks van films, zoals Hans Zimmer en dat vond natuurlijk zijn weg in de muziek. Als ik nu voor Pyramaze schrijf, begin ik met als basis orkestratie, daarna doen we gitaren en drums daar bovenop en het werkt perfect op die manier. Het creëert ook heel wat diversiteit in ons geluid, want als de andere jongens schrijven, beginnen ze natuurlijk eerst met gitaar en drums. Als je dus naar ons album luistert en je merkt dat het soms anders klinkt, dan is dit omdat er drie verschillende songschrijvers zijn met een verschillende stijl en we bespelen andere instrumenten.
Ik denk dat jullie het maken van videoclips goed aangepakt hebben, want het zijn in principe lyric videoclips, maar toch zie je de band en vooral heel wat mooie landschappen…
Ja, meestal zie je ofwel gewone lyric video’s of volledige muziekvideo’s, maar wij wilden wat dingen doen die een mix van de twee waren.
Van waar zijn de landschappen?
De landschappen in ‘World Foregone’ zijn allemaal in Noorwegen, met bergen en fjorden. En in ‘Particle’ is het landschap in Denemarken.
Ben je al in Noorwegen geweest?
Ja, daar hebben we vorig jaar opgetreden op het Ørland Rockfest en footage van dat festival is gebruikt in de clip voor ‘A Stroke Of Magic’, welke onze eerste single was. Het ziet er goed uit want we hadden coole pyrotechnieken op het podium.
Ik herinner me dat je onlangs ook betrokken was bij het maken van het nieuwe Leaves’ Eyes album ‘The Last Viking’. Kan je wat meer vertellen over deze samenwerking?
Alexander vroeg me om het albumintro te componeren en ook heb ik de film score muziek gemaakt voor de documentaire ‘The Viking Spirit’ die meer laat zien over Leaves’ Eyes betrokkenheid bij Viking battle re-enactment en historische figuren en gevechten. Ik ben redelijk handig wanneer bands basisorkestratie en zulke dingen nodig hebben. Ik heb zelfs drie albums uit via AFM Records dit jaar; de eerste was het Serious Black album dat in januari uitkwam. Daar heb ik al de keyboards voor gedaan. Ik werk graag met AFM, ze hebben veel goede bands en ze zijn super om mee te werken.
Hebben jullie met Pyramaze ooit een lange tour gedaan of eerder selectieve gigs?
We hebben nog nooit gedaan wat de meeste mensen beschouwen als een echte tour. Ik geloof dat het meeste wat we ooit gedaan hebben vier shows op een rij was. We zijn eerder een band voor festivals of een eenmalig concert ergens.
Ben je persoonlijk nog in contact met Matt Barlow?
Ja, ik zie Matt regelmatig en we hebben een eigen project dat We Are Sentinels heet. Het is alleen wij tweeën, een keyboards en zang project. We werken nu aan ons tweede album, het eerste is al uitgebracht. Het is geen metal, het is eerder epische muziek met Matt die zingt. met zijn krachtige stem. Ik denk dat het in Europa bij SOAL/CMM uitgebracht is. Het is wel gek, al onze fans zijn metalfans, maar dit was geen metal, dus weten ze niet goed hoe daarop te reageren.
Is Pyramaze een band die flink mee is met de sociale media?
Ja hoor, dat proberen we. Zeker wanneer er een album uitkomt, proberen we daar kort op de bal op in te spelen.
Een moeilijke vraag nu, maar ligt er iets in het vizier voor volgend jaar?
We gaan proberen om de Noorse tournee die dit jaar verplaatst moest worden alsnog te spelen. We proberen maart, al lijkt later dat jaar nu al eerder realistisch. Ik hoop dat men wat voortmaakt met een vaccin.
Is er nog iets wat je kwijt wil?
Ik wil enkel nog tegen de Pyramaze fans zeggen: bedankt om ons al die jaren te steunen, bedankt om ons nieuwe album te kopen en iedereen zou nu, meer dan ooit, muziek, artiesten en labels moeten steunen want wij ondervinden zoveel schade door het virus. Het is moeilijk om in deze tijden een album uit te brengen. Koop dus ons nieuwe album en ook dat van andere bands! Ik heb ook een nieuwe band en die heet Catalyst Crime. Dat is symfonische metal en we hebben zopas een platendeal getekend. Dus zal ons album weldra uitkomen en we hebben ook tourplannen voor volgend jaar. We hebben drie leden uit de VS, één lid in Duitsland en één in Canada.
Nou, jullie letten er altijd wel op dat je samen niet kunt feestvieren…
(lacht) Ja, op die manier is het gemakkelijker. Onze drummer is Garreth Lamb, hij speelt ook bij Xandria.
Het is goed dat je jezelf goed bezig kunt houden…
Ja, ik heb het heel druk. Ik ben ook een professioneel studiomuzikant, men kan mij huren overal ter wereld om keyboards te spelen op albums en om songs te schrijven voor anderen, enzovoort.
Mooi dat je zo van muziek kunt leven. Was dat een droom toen je jong waart?
Absoluut. Dat was mijn droom sinds ik acht jaar oud was of zo.
Had je een groot voorbeeld om toetsen te leren spelen?
Iets zoals muzikale inspiratie? Ja, ik hield veel van Enya, en ik hou ook veel van John Williams, van ‘Jurassic Park’. Ik hield dus vooral van instrumentale muziek.
Tot slot even nog wat bedenkingen over het artwork?
(denkt na) Het artwork? Wel, daarover kan ik zeggen dat we een overheersende kleur wilden die anders was dan alles wat we hiervoor gedaan hadden. Want we hadden al een oranje album, een groen album, een rood album en een blauw album. Het was dus best dat we nu enkele kleuren kozen die je in het algemeen niet zo vaak tegenkomt in metal. Paars en allerlei blauw in overvloed, maar het is niet alleen de kleur die telt, ook de beeltenis is cool. Het kan een geest zijn of iets anders, vrij voor eigen interpretatie.
Wanneer je naar de titel kijkt: ‘Epitaph’, dat is iets wat op je grafsteen geschreven wordt…
Inderdaad, dat is de betekenis, maar het betekent ook een manier om je erfgoed te eren, of eer te brengen aan dingen die je in je verleden gedaan hebt. En dat is wat het voor ons betekent.
