Prophecy Fest 2023 – Balver Höhle – 7, 8 en 9 september 2023 – dag 2
“Een ongelofelijke belevenis om de tournee van Saturnus, Novembers Doom en Agalloch 17 jaar na datum terug te mogen meemaken in de grot der grotten!”
Voor de derde dag Prophecy Fest stappen we na een stevig ontbijt met gelijkgestemden naar de befaamde grot. Vandaag zal immers een herbeleving van een tournee uit 2006 plaatsvinden, een unieke gelegenheid die Saturnus, Novembers Doom en Agalloch samenbracht in de Nederlanden, neergestreken uit alle windstreken, maar verenigd in eclectische duistere muziek.
2 oktober 2023 I Tekst & fotografie Vera Matthijssens
Het festival in de grot begint vandaag – wederom onder een aangenaam Indian Summer zonnetje – al om 13u. Dan treedt het Zwitserse E-L-R op. We herinneren ons van een vorige stream dat ze de post rock songs heel langzaam maar zeker opbouwen, samen met de drummer toewerken naar een climax en slechts mondjesmaat een beetje wazige zang toevoegen. Dat is vandaag niet anders. Het werkt voor even, maar zeker niet heel het concert.
Bij Slagmaur is er alvast meer te zien op het podium. Na het statische E-L-R zijn deze heren uitgedost in knekelachtige plunjes. De zanger lijkt te citeren uit een aloud naslagwerk, allen dragen zij maskers des duivels. Muzikaal is het ordentelijke black metal, niet meer of minder, al was de avant-garde insteek wel fraai.
Dan zijn de Deense doom/death metal ambassadeurs Saturnus uit ander hout gesneden! Hier keken we grandioos naar uit en het was ook genieten geblazen van begin tot einde. Saturnus heeft onlangs het grandioze nieuwe album ‘The Storm Within’ uitgebracht en kreeg net als vorig jaar de kans om meer zieltjes te winnen. De nieuwe bezetting heeft extra dadendrang, zoveel is zeker, als we opener en titelsong van dat album als eerste horen. Zanger Thomas AG Jensen met zijn rollende grunts en enigmatische gesproken passages richt zich rechtstreeks tot je diepste innerlijk. Hier is een wereldgroep aan het werk! Met oudje ‘Empty Handed’ wordt de doomrijke tristesse even swingend, maar het is slechts een voorbode van meer ontroering. Thomas kondigt de komst van Paul Kuhr op het podium aan en samen zingen ze het sensitieve ‘Even Tide’. Sinds de tournee in 2006 zijn ze immers dikke vrienden voor het leven gebleven en de wederzijdse omhelzing op het podium is dan ook indrukwekkend. ‘Breathe New Life’ daalt terug af naar de kerkers van weemoed en nostalgie, maar de uitvoering van ‘I Long’ (te vinden op onze favoriet ‘Veronika Decides To Die’) vervult onze diepste wens. De opbouw van deze langgerekte compositie is stuwend en meeslepend tot het uiterste. Wanneer de Denen traditioneel afsluiten met ‘Christ Goodbye’ weten we dat we het hoogtepunt van de dag al meegemaakt hebben.
Het album ‘Zeitlang’ van het illustere Duitse Gràb beviel ons wel. Vandaar dat we geprikkeld werden om een unieke show van hen te zien. De band treedt immers zelden op. De intense black metal met her en der atmosferische passages was niet slecht, maar ook niet bovenmatig beklijvend. De zanger hield wel van enig showelement, wandelend met een lantaarn, maar veel bleef ons niet bij van deze set, al noteerden we wel Schwadorf (Markus Stock) als sessiegitarist bij dit unieke gebeuren.
Op naar Novembers Doom, want we waren ontzettend blij dat deze uit Chicago afkomstige band nog eens in Europa geraakt was. Plomp en brutaal als ze zijn, zetten ze er meteen de beuk in met ‘Awaken’ en het oudere drammende ‘Rain’. Paul Kuhr en gitarist Larry Roberts zijn heel wat gewicht kwijt, maar aan hun prestaties heeft dat gelukkig niet geraakt. Het werd dan ook een mooi concert met – helaas – weinig rustpunten. Dat had nog beter gekund, want de sensitieve songs van Novembers Doom zijn als de kers op de taart. Bovendien blijft ‘The Pale Haunt Departure’ hun meesterwerk, als ze de titelsong als afsluiter spelen, dan weten we weer hoe hoog het niveau van Novembers Doom kan zijn. Of misschien zijn we gewoon nostalgisch?
Dornenreich konden we al dikwijls zien op Prophecy Fest, maar meestal met een akoestische set waarbij Eviga akoestische gitaar speelt en Inve er sierlijke vioolstrijkjes aan toevoegt. Nu was het een metalen set, elektrisch versterk dus en best wel interessant. De drummer is er meestal wel bij, maar nu ook een extra gitarist. De voordrachtkunstenaar toonde zich weer heel begeesterd en we hingen van begin tot einde aan zijn lippen.
Het Noorse Vemod was inmiddels ook al gearriveerd, merkten we aan de drie boomlange gasten die backstage verdwenen Deze band hebben we in 2015 ter plekke leren kennen en ze zetten een verschroeiende en intense black metal show neer. Ook nu was ik best onder de indruk. Er wordt een zekere afstand behouden – het is geen timide maar ijskoude band – maar hier maakt dit het geheel des te imposanter. De lange songs meanderen tussen fragiliteit en vernietigend. Zeer de moeite om nog eens te zien!
Darkher nam de plaats in van Arthur Brown, al kregen we eerst nog een timide mededeling van de zieke muzikant vooraleer de roodharige nachtegaal het podium betrad. Met slechts een drummer als kompaan op het podium, wist Darkher met haar zuivere stem de aanwezigen in de ban te houden, al hadden wij het na enkele songs wel bekeken en gingen we zitten om fit genoeg te zijn voor de avondshow van Agalloch.
Daar wilden we namelijk geen noot van missen. Dit concert van Agalloch was uniek, want dit was de eerste show in jaren, een reünieshow na de split. Nu zagen we gelukkig wel dezelfde bezetting vol vuur een bloemlezing uit eigen werk geven. Met elf lange songs en bijna twee uur betoverende klanken was dit ook de langste show van dit festival. Het ritualistisch branden van plaatselijke kruiden is afgeschaft nu, maar Agalloch blijft een beetje afstandelijk en in zichzelf gekeerd. Dat deed geen afbreuk aan hun uitstekende muziek waarvan vier songs van ‘Ashes Against The Grain’ kwamen. Scherpe gitaren, acceleraties en ingetogen fragmenten wisselen zich af in de rijke textuur van de Amerikanen. Hun eerste show in acht jaar was een voltreffer en zo konden we verzadigd naar onze slaapplek trekken in de weidse natuur. Dat deden we even voor het einde om de massale uittocht te vermijden. Met 1400 aanwezigen was het best druk in de grot dit jaar.
Social media
