Pixie Ninja is een project uit Noorwegen van Jostein Haugen en Marius Leiranes dat progressieve instrumentale rock combineert met old school elektronische synthesizer muziek. Men gebruikt traditionele synths zoals de Mellotron, Ochestron en Casio SK-5 en zet die tegenover relatief generieke post-rock. Als die combinatie je als muziek in de oren klinkt ga je dit heel tof vinden. Mocht je echter, net als ik, niet echt weten wat je hiermee aan moet, kun je dit maar beter laten liggen.

Reden daarvoor is het experimentele karakter van veel van het materiaal op ‘Colours Out Of Space’. Men lijkt op de tweede full-length na debuut ‘Ultrasound’ uit 2017 niet echt bezig geweest te zijn met songstructuren, hooks of enige vorm van dynamische opbouw. Men gaat van moment naar moment en het is moeilijk de nummers dan ook als coherente gehelen te omschrijven. De lengte van de nummers (veelal ver voorbij de zes minuten schrijdend) doet er ook niet zoveel toe wanneer die nummers nergens heen gaan en eerder een aaneenschakeling van losse stukken is. Zo nu en dan worden gave soundscapes geschapen en de gelaagdheid van de sound verdient een pluim, maar echt binnen hengelen doet het mij persoonlijk niet.