Periphery, Crooked Royals in 013, Tilburg – 31 januari 2024
“Het openingsdrieluik ‘Dracul Gras’, ‘Wildfire’ en ‘Atropos’ trapt de show op voortreffelijke wijze af en de enorme variatie en muzikaliteit van deze nummers is zonder meer bewonderingswaardig.“
De uit Washington DC afkomstige moderne progressieve metal band Periphery is de laatste jaren uitgegroeid tot één van de vaandeldragers binnen het genre. Dat heeft vooral te maken met de laatste twee albums ‘Periphery IV: Hail Stan’ (uit 2019) en Periphery V: Djent Is Not A Genre’ (uit 2023), die beiden opmerkelijk veel beter zijn als al het voorgaande wat deze in 2005 opgerichte band uitgebracht heeft. Dat de band populair is blijkt ook wel uit het feit dat de grote zaal in 013 ramvol zit en dat had ik toch echt niet verwacht, zeker omdat ze een viertal jaren eerder nog in de Melkweg stonden. Samen met het uit Nieuw-Zeeland afkomstige metalcore gezelschap Crooked Royals weten de heren de vele aanwezigen in ieder geval goed te vermaken.
20 februari 2024 I Tekst: Sjak Roks, fotografie: Hans Lievaart
Wat van ver komt is lekker zegt men wel eens, maar is dat ook van toepassing op de vijf jonge snaken van Crooked Royals? Ze maken in ieder geval geen beste eerste indruk door met de nodige vertraging aan hun set te beginnen, maar daar zullen we maar niet over vallen. Het frappante van Crooked Royals is dat ze met Christian Carstensen en Lee Mackley over twee zangers beschikken en geen bassist in de gelederen hebben. De baspartijen komen dus vanaf een harde schijf, maar gelukkig hebben ze met Keane Gilles in ieder geval wel een beest van een drummer, die alle gaatjes moeiteloos dicht weet te meppen. Jake Andrews en Matt Townshens zijn de gitaristen van dienst, die zorgen voor de nodige appetijtelijke riffs en solo’s. Muzikaal gezien is de progressief klinkende metalcore niet zo bijzonder, maar door de spontane interactie met het publiek valt er toch wel behoorlijk wat te genieten. Tenminste, als je door de matige zang heen kunt luisteren want beide heren schieten regelmatig uit de bocht, maar dat zullen we maar aan hun bovenmatige enthousiasme wijten. De band laat gedurende een groot half uur horen best een leuke act te zijn, maar zeker nog niet klaar te zijn voor het grote werk. Toch is het grootste gedeelte van het publiek wel positief gestemd over hetgeen Crooked Royals laat horen, zodat de band op deze avond in ieder geval weer een aantal zieltjes voor zich gewonnen heeft. Leuk, maar zeker ook niet meer dan dat.
Het overgrote gedeelte van de volle zaal is natuurlijk gekomen voor Periphery, maar ook zij laten zich op het geplande tijdstip nog niet zien. Met een klein kwartiertje vertragen begeven de vijf heren zich dan op het podium, wat tot een orkaan van geluid leidt. Ook Periphery laat de baspartijen van een harde schijf komen, maar onderscheidt zich wel door het feit dat ze drie gitaristen in de gelederen hebben, waarvan Misha Mansoor de enige uit de oorsponkelijke bezetting is. Tegenwoordig wordt hij vergezeld door Mark Holcomb en Jake Bowen, terwijl Matt Halpern de drumstokken beroert. Zanger Spencer Sotelo is er vanaf 2010 bij en trekt vanwege zijn charismatische podiumpresentatie de meeste aandacht. Vocaal gezien begeeft hij zich tussen cleane zang en vette grunts, maar ook hij klinkt niet altijd even zuiver. Daar heeft het publiek echter weinig last van, want het enthousiasme is er niet minder om. Spencer spoort het publiek regelmatig aan tot enige beweging, maar krijgt de zaak niet echt goed aan de gang.
Nu is de muziek van Periphery ook niet echt geschikt voor een enorme circle pit, maar nodigt vanwege de complexiteit meer uit tot aandachtig luisteren. Het openingsdrieluik ‘Dracul Gras’, ‘Wildfire’ en ‘Atropos’ trapt de show op voortreffelijke wijze af en de enorme variatie en muzikaliteit van deze nummers is zonder meer bewonderingswaardig. Na deze prima aftrap kakt de zaak wat in als de band er voor kiest om materiaal van hun eerste platen te gaan spelen en die nummers missen nu eenmaal de genialiteit van hun latere songs. De band speelt retestrak maar het materiaal weet gewoonweg minder te bekoren. Gelukkig keert men later in de show weer terug naar het recentere materiaal en met name ‘Satellites’ en afsluiter ‘Blood Eagle’ klinken weer ronduit indrukwekkend. Na zo’n tachtig minuten is het dan echt gedaan, maar dat is in het geval van Periphery meer dan genoeg. Als ze in staat zijn om op het niveau van de laatste twee platen te blijven musiceren en een wat betere en spontanere podiumpresentatie gaan krijgen, zal Periphery weinig moeite kennen om hun inmiddels behoorlijk gegroeide fanschare nog verder uit te breiden. Muzikaal bij vlagen indrukwekkend, visueel echter zeker voor verbetering vatbaar.
Setlist Periphery:
- Dracul Gras
- Wildfire
- Atropos
- The Scourge
- Make Total Destroy
- Letter Experiment
- The Way The News Goes
- Marigold
- Satellites
- Blood Eagle
Social media