Dit is weer een bijzonder intrigerende release van Prophecy Productions! Perchta is een godin uit de Germaanse en Slavische mythologie. Het project met deze naam werd in 2017 opgericht in Tirol, Oostenrijk met als doel de regionale tradities te laten overleven. De teksten zijn dan ook in een dialect van Tirol. De godin Perchta werd in verband gebracht met schitterende schoonheid en verlichting, maar had ook een duister randje met vernielende kracht. De muziek van Perchta is even dualistisch. Enerzijds zijn er naar aloude pagan traditie verheerlijkende gezangen met betoverende klanken van hammered dulcimer en zither (heldere snaarinstrumenten als harp), anderzijds horen we ook woeste black metal invloeden in zang en muziek.

Wanneer we dieper onderzoek doen naar de leden achter dit project, stoten we op een tweede verrassing. De vrouwelijke zang (zowel helder als screams) komt van ene Perchta, een vrouw met corpsepaint en zwarte cape, helemaal opgaande in de pagan cultuur. De mannelijke bezieler, componist en producer blijkt Fabio D’Amore te zijn. Hem kennen we als bassist van Pathosray jaren geleden en nu in Serenity, maar sinds ons interview voor deze laatste band eerder dit jaar weten we ook dat de Italiaan nu in Oostenrijks Tirol woont en daar een studio heeft. Dit verrassend debuut van Perchta, genaamd ‘Ufång’ is daar dus een (eerste?) vrucht van.

En wat met het muzikale avontuur? Wel, dat bevindt zich deels in de belevingssfeer van bands als Heilung en Wardruna, maar heeft veel meer black metal passages en die zijn behoorlijk ruw en beestig. Als dame Perchta haar demonische strot opent, verwacht dan geen symfonisch tapijt op de achtergrond of engelenzang die haar begeleiden. Neen, ze ploetert met plezier in de aarde, richt de blik vol toorn en ontzag naar de hemelen en schreeuwt haar pijn uit in opperste oervorm. Trouwens, de vier sleutelsongs van dit album vertegenwoordigen de vier natuurelementen aarde, wind, vuur en water. Anderzijds zijn er ook muzikale momenten die uitmunten in vredige schoonheid en rust. Hoe sober deze soms ook zijn, ze creëren een episch gevoel van grootsheid en ontzag bij de luisteraar. Zo wordt deze luisterervaring een trip doorheen diverse emoties die we zeker niet song per song gaan beschrijven, maar aanraden als totaalspektakel om de sfeer tot volle wasdom te laten komen. Want dat is zeer belangrijk bij albums als dit. Het ritualistische karakter wordt versterkt met tromgeroffel en dulcimer klanken, meestal is de vocale invulling narratief. In feite is het langste nummer ‘Wåssa’ het meest traditionele dat te vinden is op ‘Ufång’. Hier dwarrelt een lieflijke Insomnium melodie doorheen het vlerk, is er mooie vrouwelijke zang en draagt Fabio nog enige cleane mannenzang toe en waarlijk, zelfs een voortreffelijke gitaarsolo passeert de revue. Dit album is zeker geen makkelijke kost, vanwege zijn keuze voor vrije expressie met de heksachtige performance van Perchta, maar voor de avontuurlijke pagan metal fan wel een fantastische, authentieke ontdekking!