Wie zich ooit al eens in black metal/ambient kringen begeeft, heeft ongetwijfeld weet van Paysage d’Hiver, de Zwitserse band van ijskonijn ‘Wintherr’. Deze knakker verbaast de wereld al sinds 1997 met z’n kunstzinnige kijk op black metal. Niet dat hij zaken uitvindt, laten we wel wezen, maar dat hij zaken heruitvindt staat buiten kijf. Na enkele jaren van relatieve stilte na de release van het meesterwerk ‘Das Tor’, twee split releases met Nordlicht en Drudkh buiten beschouwing gelaten, komt Paysage D’hiver nu met ‘Im Wald’, een twee uur durende mastodont van een album.

Wat er wordt geserveerd? Rauwe, sfeervolle en intimiderende black metal. Mooi en lelijk tegelijkertijd. Betoverend, hypnotiserend, verhalend, beklemmend. Origineel zonder origineel te zijn. Vernieuwend zonder iets nieuw te doen? Uniek is een beter woord, of niet. Omarmd worden door miserie was nog nooit zo leuk. Achtergelaten worden in een desolaat landschap ook niet. Eens voel je je wegdromen in zachte achtergrondmuziek, zeker tijdens de instrumentale nummers en in het bijzonder tijdens het elf minuten durende ‘Flug’, dan wordt je abrupt wakker geschud door helse herrie, zoals bij de overgang van ‘Schneeglitzern’ naar ‘Alt‘. Je kan je werkelijk geen moment van zwakte veroorloven tijdens het beluisteren van ‘Im Wald’. Aflatende aandacht is dodelijk. Je moet je letterlijk overgeven aan het geheel en je laten onderdompelen in de bijzondere wereld van ‘Wintherr’. Zeker geen songs uitkiezen. Het boek moet zonder pauze in één keer uitgelezen worden. Alleen zo kan je dit majestueuze epos naar waarde schatten. Weinig bands weten zoveel dramatiek te brengen, terwijl duisternis en haat regeren.

Liefhebbers zullen beweren dat dit het beste is sinds gesneden brood, tegenstanders zullen zeggen dat het langdurige geneuzel op de zenuwen gaat werken, maar wie zweert bij bands als Burzum,  Leviathan of Arkhtinn, en albums in huis heeft van bijvoorbeeld Afsky, Spectral Lore of Altar Of Perversion, moet geen seconde twijfelen aan deze ‘Im Wald’.