Groove boeren, death metal burgers en oldschool buitenlui, weest verheugd en omarmd den kopschuddende blijheid, want er is een nieuwe set vrolijke composities van wat we toch wel Rogga Johansson’s vlaggenschip mogen noemen: Paganizer! Of nou ja, vlaggenschip – de man heeft zoveel bands, maar op z’n minst één van de slagschepen van ’s mans doodsmetalen vloot dan toch.
Net als de voorganger ‘Land Of Weeping Souls’ (2017) komt ook deze schijf uit op Transcending Obscurity. Deze elfde langspeler heeft ook dezelfde line-up als we op nummer 10, dus daar geen veranderingen.

En ‘geen veranderingen’ is wel een beetje een thema: qua stijl weten we wat we kunnen verwachten. En dat levert Paganizer dan ook – keer op keer, zo ook nu. Van dik hout zaagt men Zweedse ouweschool planken. De elf tracks op deze schijf lopen over van een smerige instant catchiness, kennen een stampende, stuwende, maaiende drive, smeren dikke grooves uit over de ruime 38 minuten OSDM, kennen voldoende variatie. Wellicht neigt de band zo nu en dan iets meer dan voorheen naar de voortdenderende pletwals die Bolt Thrower heette, maar de composities en sound zijn onmiskenbaar Paganizer.

Ik vond voorganger ‘Land Of Weeping Souls’ al fijn, maar deze is zo mogelijk nog net een tikkie smeuïger, pakkender, meer gedreven. De passie voor death metal bloedt uit alle poriën. Heerlijk schijfje, dat de OSDM liefhebber blind kan aanschaffen. Het stijlvolle (en net zo herkenbare) Dan Seagrave artwork en de puike sound maken de boel af. En zoals we inmiddels gewend zijn van Transcending Obscurity, komt ook ‘The Tower Of The Morbid’ zowel uit als (digipack) CD, (gekleurde) LP en fraaie boxset (keuze uit CD of LP box).