Ominous Resurrection keert na zes jaar terug met hun tweede album. Het debuut ‘Omniscient’ beviel het Noorse Terratur Possessions zo goed dat ze deze band uit New York meteen maar een contract aanboden. In de gelederen vinden we Negative Plane gitarist Diabolic Gulgalta terug, waarmee de meeste black metalfans meteen een idee hebben in welke hoek Ominous Resurrection geplaatst kan worden.

‘Judgement’ opent met een ijzingwekkend intro dat jou als luisteraar meteen in de juiste sfeer brengt. Wat het drietal daarna in zes songs laat horen is een vorm van black metal die je niet al te vaak meer hoort. Je kunt wel een link leggen met de eigenzinnige benadering van Negative Plane. Ook heeft de sound van de mediterrane black metalbands uit de vroege jaren 90 een stempel gedrukt. Vooral die ronkende bas doet denken aan de oude Griekse scene. In de composities zelf hoor je ook wel wat terug van een obscure band als Mortuary Drape. Dat gecombineerd met de bij vlagen bijzondere riffs en songstructuren maken dit een opzienbarend album. Je kunt het beschouwen als eerbetoon aan vervlogen tijden zonder als regelrechte kopie bestempeld te kunnen worden. Daarvoor heeft deze band een te eigenzinnig karakter. Het aloude “ruisch ende sfeer” principe is hier ook zeker van toepassing. Dat heeft ook te maken met het productionele aspect. Het klinkt allemaal alsof het ergens in een ondergronds gewelf is opgenomen, wat overigens niet per sé mijn favoriete sound is. Er zijn echter complete volksstammen die zweren bij dit geluid en zij zullen dit album dan ook ritueel vereren.