“Meer (melodieuze) death metal en minder doominvloeden”. Dat meldt componist/gitarist Fredrik Norrman ons over de nieuwe schijf ‘The Cancer Pledge’ die – geheel in conjunctie met hun bandnaam – in oktober in de winkels lag. Het is de opvolger van het in 2019 uitgebrachte ‘The Splendor Below’ en zet dus de tendens verder om eerder energiek uit de hoek te komen.

October Tide werd al in 1994 gelanceerd als zijproject van de Katatonia leden Jonas Renkse en Fredrik Norrman. Vanaf 1999 ging men tien jaar in sluimertoestand, maar sindsdien brengt men gelukkig terug regelmatig nieuw werk uit. Zo is ‘The Cancer Pledge’ al hun zevende album. Jonas Renkse is er al lang niet meer bij, nu staat Alexander Högbom achter de microfoon, Fredrik’s broer Mattias staat hem bij op gitaar en de ritmesectie is ook in goede handen met Jonas Sköld (drums) en Johan Jönsegard (bas).

Acht nieuwe songs vormen een homogeen geheel van stevige death metal met heel veel fraai sensitief gitaarwerk. Daar is absoluut niets op aan te merken. Het doom element is wel nog merkbaar, maar toch had ik bij een volledige beluistering de indruk dat alles hetzelfde gaat klinken. Niet dat er niet gewisseld wordt van ritme of klankkleur, maar vocaal is het een beetje teveel van hetzelfde: een gedrongen grunt die mij in songs als het in het Zweeds verkondigde ‘Blodfattig’ en het ‘niet vies van hardcore invloeden zang’ nummer ‘The Cancer Pledge’ toch een kanttekening laat plaatsen. Een song met enkele lijntjes klare zang zou hier wonderen doen om de aandacht vast te houden. Desalniettemin valt er toch veel fraais te beluisteren op dit album en hoeven we ons natuurlijk niet te mengen in de richting die de band uit gaat. Dit is dus een goed album, maar door het loslaten van het doomelement komen ze wel in het vaarwater van zoveel melodieuze death metal bands die nog weinig onderscheidends hebben. Het is maar een persoonlijk gevoel dat ons overviel, want October Tide klinkt nog altijd veel beter dan het gros van de releases die nu gehyped worden.