‘C’est La Vie’ is niet alleen een schitterende uitspraak onder de Francofonen maar ook onder heel wat niet Franssprekende. Laat het nu ook de titel zijn van het derde album van Novelists Fr. Een band die al drie albums na elkaar heel wat vooruitgang heeft laten horen. Nog een grote verandering is dat er vanaf nu het additief FR bijgekomen is.

Hoewel er nog steeds metalcore aanwezig is, neemt ook progressieve rock een steeds grotere plaats in. Het een na het ander technisch gespeelde hoogstandje passeert hier. Gelukkig worden het aantal complexe ritmes voldoende afgewisseld met rock en metal. Zanger Matt Gelsomino beschikt over een warme stem en maakt hier gretig gebruik van. Samen met de stukken pop die hier zeker niet geschuwd worden, zou je zelfs af en toe denken dat er een lounge plaat opstaat. Al van bij opener ‘Somebody Else’ wordt dat hoogstaand speelniveau duidelijk. Het nummer bevat zowel rock als metal. Het klinkt catchy en als er al eens wat steviger gezongen wordt het zelfs opzwepend Pas op het vierde nummer ‘Modern Slave’ komen er wat meer ‘lichte’ djent invloeden naar voor. Heel mooi is het titelnummer ‘C’es La Vie’. Emotionele zangpartijen en progressieve pop en rock laten niemand onberoerd achter. Doe er dan nog eens de samenhang met een zangeres bij en hier wordt echt wel gemikt op de hitlijsten. Het enige jammer is de abrupte fade-out na drie minuten. Hoe is het mogelijk dat aan zo een dijk van een nummer geen deftig einde kan gebreid worden?

Behalve op ‘Kings Of Ignorance’, waar nog eens stevig tegenaan gegaan wordt, bevindt de rest zich eerder in de sentimentele atmosferen. Emoties en warme melodieën staan op dit album op de voorgrond. Heel mooi om naar te luisteren maar toch verwacht je net iets meer.