Ik zie Noctambulist, Ik like, maar met enige terughoudendheid moet ik vaststellen dat het hier niet gaat om de gelijknamige blackened death metal band uit de VS, maar om een Nederlandse band die ik niet blijk te kennen. Hmmm, wel benieuwd natuurlijk wat dit Tilburgs groepje heeft te vertellen op z’n debuutplaat “Noctambulist I: Elegieën”.

De intro verraadt niet veel, maar eens de rockerige gitaren het openingsnummer ‘Klatergoud’ inleiden moet ik toch even bekomen van een kleine schok. Meteen maar het promopraatje erbij halen en dan wordt het allemaal wat duidelijker. Noctambulist brengt post-black metal, niet meteen m’n stokpaardje, maar na een minuut of vier luisteren moet ik bekennen dat ik het wel kan appreciëren. De heldere gitaarklanken, gekruid met die hese krijsende vocalen en de vaak zeer slepende, traag voortschrijdende composities die meermaals een verrassende wending nemen, geven me een wee gevoel in m’n maag, maar doen me ook lichtjes wegdromen. De kunst is om tijdens die sfeervolle soundscapes de luisteraar toch alert te houden en dat lukt voor het overgrote deel ook. Alleen tijdens ‘Vreugd’ heb ik het gevoel dat ik iets te ver heen ben, maar word ik tijdig wakker geschud met de tonen van ‘Noctambulist’. Zeer melancholisch allemaal, met passages die naar doom hellen en soms doet het me zelfs aan regelrechte rock denken, terwijl de kristalheldere instrumentatie het toch weer een ander uitzicht geeft. Het gaat nergens echt de depressieve kant op, integendeel, ‘Vagevuur’ bijvoorbeeld (in 2020 reeds uitgebracht als single) vind ik vrij opgewekt klinken. Enige minpunt vind ik het drumgeluid, dat me iets te gekunsteld lijkt. Vooral de snaardrum klinkt te gemaakt. De Nederlandse teksten zijn dan weer een meerwaarde voor ons Nederlanders/Belgen.

Een prettige kennismaking met deze Nederlanders is “Elegieën” in ieder geval. Dat de groepsnaam dezelfde is als die van de ongeveer op hetzelfde tijdstip opgerichte band uit Colorado, is een klein beetje een spijtige zaak, maar de speelstijlen liggen zo ver uit elkaar dat dat geen onoverkomelijk probleem zal vormen. Liefhebbers van bands als Alcest, Ellende (Todbringer!), Somn, Show Me A Dinosaur en dat soort bands kunnen dit debuut zeker smaken.