De afgelopen twee jaar speelde Nile reeds meer dan honderd shows in de nieuwe bezetting met bassist / zanger Brad Parris (sinds 2015 van de partij) en gitarist / zanger Brian Kingsland, die begin 2017 het stokje overnam als frontman van Nile nadat oudgediende frontman Dallas Toler-Wade na twee decennia en zeven studio albums besloot zijn eigen weg te gaan. Alle ogen en oren zijn nu dan ook gericht op het negende studio album van Nile getiteld ‘Vile Nilotic Rites’ dat op 1 november via Nuclear Blast zal verschijnen.

Het is het eerste officiële wapenfeit van de band in de nieuwe bezetting als viertal. Bandleider en gitarist / zanger Karl Sanders is in ieder geval zeer positief over de nieuwe energie die de afgelopen tijd in zijn geesteskindje is gestopt; voor het eerst sinds het debuutalbum ‘Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka’ uit 1998 werkte de band weer echt samen als team aan een album. Gedurende een jaar werkten Sanders, Parris en Kingsland vanuit Sander’s thuisstudio Serpent Headed Studios in Greenville, South-Carolina, terwijl drummer George Kollias vanuit Athene, Griekenland zijn drumtracks aanleverde. Daarbij gingen de heren zeer kritisch te werk met als doelstelling samenhangende, compacte en herkenbare songs te schrijven. Ze gebruikten alleen het materiaal wat écht goed was, wat toegevoegde waarde voor het album had. De rest, al was het nog zo’n gave solo of zo’n vette drumfill, werd zonder pardon weggegooid. ‘Vile Nilotic Rites’ bevat daardoor alleen het allersterkste songmateriaal wat de band momenteel te bieden heeft. Waar Nile zichzelf op de laatste paar album albums nog wel eens te buiten ging aan uitzonderlijk snel en complex technisch gepriegel heeft de band zich op ‘Vile Nilotic Rites’ toegelegd op het schrijven van pakkende nummers, waarbij de song op zich centraal staat.

Het verlies van Toler-Wade en de toevoeging van twee nieuwe bandleden werkt duidelijk als een frisse wind in het kamp van Nile, want de band lijkt op dit negende album zijn inspiratie weer helemaal teruggevonden te hebben. De eerste single van ‘Vile Nilotic Rites’ getiteld ‘Long Shadows of Dread’ is al een tijdje uit en dit is meteen ook de opening track van het album. Nile laat er geen gras over groeien en schiet gelijk meedogenloos hard uit de startblokken met allesvernietigende blastbeats, supersnelle en dreigende tegendraadse gitaar riffs, gierende gitaarsolo’s en de befaamde triple vocal attack, die met de komst van Parris en Kingsland weer op volle oorlogssterkte is. Het nummer kondigt het einde van de wereld aan waarmee de toon voor de rest van het album meteen gezet wordt. In ‘Oxford Handbook of Savage Genocidal Warfare’ zet Nile nog een tandje bij met nog snellere riffs, nog snellere blastbeats en nog smerigere drievoudige deathgrunts. Het titelnummer ‘Vile Nilotic Rites’ is op zijn beurt weer een slepende midtempo death metal track waar veel dreiging van uit gaat.

Voor mij een van de hoogtepunten van het album is de vierde track: ‘Seven Horns of War’, waarin Nile door middel van enkele duistere samples een ontzettend apocalyptische sfeer neerzet, maar ook het langzaam opgebouwde ‘That Which Is Forbidden’ bevat een aanstekelijke melodielijn die je niet snel zult vergeten. ‘Snake Pit Mating Frenzy’ is zoals de tekst doet vermoeden een razendsnel krioelende death metal track met dodelijke afloop. Op driekwart van het album komt het instrumentale ‘Thus Sayeth the Parasites of the Mind’ waarin Sanders met zijn Turkse Baglama Saz een Midden-Oosterse sfeer neer zet. Tijdens het acht minuten durende ‘The Imperishable Stars are Sickened’ komt de Baglama Saz nog eens terug, maar dan verweven in een midtempo death metal track en met de slepende death metal track ‘We Are Cursed’ wordt het album sterk afgesloten.

Tekstueel draait het bij Nile nog steeds om Egyptische, Mesopotamische en Levantijnse thematiek, waarbij Sanders zich voor het titelnummer onder andere door de HBO serie ‘Rome’ liet inspireren, maar ook een documentaire over de Nazi’s liet zijn sporen achter in het nummer ‘Oxford Handbook of Savage Genocidal Warfare’. Voor het stijlvolle artwork deed Nile wederom een beroep op Michał ‘Xaay’ Loranc, die ook het artwork voor ‘What Should Not Be Unearthed’ uit 2015 en ‘Those Whom The Gods Detest’ uit 2009 verzorgde. Al met al kunnen we stellen dat Nile met hun negende album ‘Vile Nilotic Rites’ met een versterkte line-up een frisse doorstart maakt. Het album bevat het sterkste materiaal wat de band in tijden heeft afgeleverd en weet met complexe doch toegankelijke en pakkende composities, bedreven muzikaal vakmanschap en een dikke productie op alle fronten te overtuigen.