Het uit Groningen afkomstige alternatieve rock gezelschap Nemesea is met deze ‘White Flag’-plaat reeds toe aan hun vijfde full-length album en het is dan ook zeker te horen dat we het hier met een ervaren stel muzikanten te maken hebben die weten hoe ze een aantal nummers vol variatie moeten schrijven. Hoewel de basis van het materiaal zonder twijfel rock is, vinden we in de muziek erg veel alternatieve en pop-elementen terug, terwijl ook de nodige elektronische en industriële invloeden niet geschuwd worden. Die mengelmoes van verschillende stijlen levert in ieder geval ontegenzeggelijk een interessante plaat op, want Nemesea is als geen ander in staat om de verschillende elementen samen te brengen in compacte liedjes, die na een enkele luisterbeurt reeds blijven hangen, maar die hun ware schoonheid pas echt prijsgeven na behoorlijk wat rondjes in je CD-speler (of op je iPhone of iPod of wat je tegenwoordig allemaal gebruikt). Zo wist ‘Heavyweight Champion’ mij bijvoorbeeld in het begin niet zo te boeien, maar na verloop van tijd begon dit nummer aan kracht te winnen, niet in het minst door de fantastische zang van nieuwkomer Sanne Mieloo.

Op de vorige plaat ‘Uprise’ was zangeres en mede-oprichter Manda Ophuis nog van de partij, maar die besloot in 2017 afscheid te nemen van de band vanwege haar drukke educatieve werkzaamheden. Uit een tachtigtal kandidaten kwam uiteindelijk de reeds genoemde Sanne Mieloo uit de bus als de ideale vervangster voor Manda en het dient te worden gezegd dat haar vocalen deze plaat naar een erg hoog niveau tillen. Sanne is cum laude afgestudeerd aan het conservatorium en heeft reeds behoorlijk wat successen gekend in het musical wereldje, waar ze onder andere te zien was in ‘Tarzan’ en ‘Sister Act’. Het experimentele karakter van het song materiaal zal zeker niet voor iedereen geschikt zijn, maar diegenen die er prat op gaan om behoorlijk open-minded te zijn zullen zeker positief verrast worden door deze ‘White Flag’. Nummers zoals het erg mechanisch klinkende ‘Fools Gold’, ‘White Flag’, het industrieel aandoende ‘Nothing Like Me’ en het erg fraai gezongen, ingetogen ‘Lions’ klinken erg goed en worden met elke luisterbeurt alleen maar beter. Het absolute hoogtepunt van deze plaat is voor mij echter ‘Sarah’, waarin met name zangeres Sanne Mieloo laat horen wat ze vocaal allemaal in huis heeft en dat is behoorlijk wat mag ik wel zeggen!

‘White Flag’ herbergt erg fraaie intense (pop)rock met een zwaar randje, waarbij erg veel aandacht is besteed aan de kwaliteit en afwerking van de veertien aanwezige nummers. Normaal ben ik niet zo te porren voor dit soort toch wat modern klinkende muziek, maar als het op zo’n schitterende manier gedaan wordt ben ik helemaal om. ‘White Flag’ zal daarom de komende tijd prominent en veelvuldig in mijn CD-speler te vinden zijn!