Er zijn veel bands die al lang mee gaan en volgens de regelmaat van de klok platen uitbrengen, maar er zijn maar weinig bands die lang meelopen en waar je daadwerkelijk uitkijkt naar een nieuw album. Napalm Death is zo’n band. Ze zijn al bezig sinds de jaren tachtig en staan eigenlijk al sinds die tijd aan de top van het door henzelf uitgevonden genre ‘grindcore’. Na zestien albums hebben ze nog steeds geen last van een ‘writer’s block’ en proberen met ieder album weer iets nieuws toe te voegen aan hun stijl en sound.

Op ‘Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism’ geven de teksten als vanouds weer een keiharde confrontatie met de werkelijkheid en als overheersend thema heeft Barney Greenway dit keer gekozen voor de manier waarop de mensen tegenwoordig neerbuigend praten over bepaalde bevolkingsgroepen, zoals daar zijn vluchtelingen en leden van LGBTQ groepen. Met name ook de manier waarop bepaalde overheden in Europa deze manier van communiceren gebruiken om mensen in een bepaalde hoek te duwen en zo politiek voordeel te halen frustreert hem zeer en dat komt er weer op de bekende agressieve manier uit.

Muzikaal is het veelal de bekende Napalm Death sound die je hoort, met dit keer duidelijker toevoegingen van bands als Swans en Discharge. Een nummer als ‘Joie De Ne Pas Vivre’ klinkt naar Napalm Death maatstaven zelfs heel extreem, luister maar naar de zang van Greenway, behoorlijk ziek weer. De zang is op dit album misschien iets vaker experimenteler dan je gewend bent, maar altijd extreem. ‘Invigorating Clutch’ begint ook weer heel apart en met dreigende zang en het is dit soort talent voor het schrijven van goede extreme songs dat maakt dat Napalm Death altijd relevant is en het feit dat de band tekstueel altijd kijkt naar de toestand in de wereld en die met scherpe pen weet te beschrijven en de vinger op de zere plek weet te leggen, maakt de band eigenlijk een must voor iedereen die verder kijkt dan zijn neus lang is. Gelukkig zijn er ook de snelle, als maar rechtdoor songs als ‘Zero Gravitas Chamber’ en ‘Fluxing Of The Muscle’ om wel dat echte Napalm Death gevoel te krijgen.

‘Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism’ is wederom een Napalm Death werkstuk dat een goede aanvulling is op hun imposante oeuvre en een album dat weer een aanklacht is tegen de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Petje af. Hopen dat het hele Corona- gezeur snel voorbij is en dat we dit nieuwe spul ook live kunnen horen.