De naam Mystic Circle kwam ons meteen bekend voor, maar er was toch wat opzoekwerk nodig eer we terug mee waren. Deze Duitse band kent dan ook zijn oorsprong in de jaren negentig, toen er getoerd werd met bands als Marduk, Gorgoroth en Dimmu Borgir en albums als ‘Infernal Satanic Verses’ en ‘Damien’ in mijn verzameling belandden. Melodieuze, symfonisch getinte black metal uit de jaren negentig is een afdoende beschrijving. In 2006 kwam met ‘The Bloody Path Of God’ het laatste album uit en enkele jaren later werd de band opgeheven.

Tot 2021. Zanger Beelzebub en drummer A. Blackwar zijn al die tijd in contact met elkaar gebleven, maar pas recentelijk besloten de heren ook muzikaal een vervolg te schrijven voor Mystic Circle. Daarbij gingen ze uit van de stijl op (hun grootste succes) ‘Infernal Satanic Verses’, want dat was in 1999 het laatste album waarop A. Blackwar te horen was. Sterker nog, dit nieuwe, titelloze album begint met de melodie waarop de zwanezang destijds eindigde. Meteen goed voor een mystieke symboliek. Men gaat nu verder waar men toen geëindigd was en de fans mogen de jaren na de eeuwwisseling even vergeten als ze naar het nieuwe materiaal luisteren. Het nieuwe label Atomic Fire zag wel potentieel in deze zwartgeblakerde kunst met een nostalgisch randje en zo staat Mystic Circle anno 2022 terug in de schijnwerpers.

Het was niet de bedoeling om het wiel terug uit te vinden en de acht eigen composities van gemiddeld vijf minuten speelduur zijn dan ook snel en satanisch van aard. Het duo ziet dit als een ode aan de jaren negentig, maar dan geholpen door een hedendaagse productie, zodat de huidige standaards gehaald worden. ‘Belial Is My Name’, Seven Headed Dragons’ en ‘Hell Demons Rising’ scheuren dan ook aan maximum snelheid voorbij, voorzien van schelle screams en vinnige leads. Vrij rudimentair, maar songs met een duidelijk refrein als houvast en een occulte sfeer. Die wordt in ‘Letters From The Devil’ heel geslaagd verrijkt met enige orkestratie en een middenstuk vol griezelige verkondigingen. Dat gebeurt al eens meer, gesproken stukken, maar het einde van dit nummer met piano en cleane zang is een verrassing. Daarna gaat de jacht verder, op hoge snelheid, terwijl her en der klaterende klassieke metal solo’s voor extra vuurwerk zorgen. De keyboards zijn aanwezig, maar niet overdadig en al bij al is het black metal die overzichtelijk blijft. Als bonus track is er ‘Death Metal’, gecoverd van Possessed. Mystic Circle is behoorlijk dicht bij het geluid van weleer gebleven, maar vermijdt het om gedateerd te klinken. Bijgevolg een toornige comeback die best meevalt.